Занять не высоту, но пустоту - ГРОТ

Наша музыка из чужой музыки сшита по кускам,

Тексты — из расцветшего потрясениями языка.

Песни о журавлях, но без синицы в руке —

Так колясочники во снах выходят на паркет.

Где из этой топи рейсы прямые в топы?

Груды сломанных копий, кровью купленный опыт.

Сроки наши убоги — вспыхиваем и меркнем.

Оставлять ожоги — оплот нашей церкви.

Внутри чужого сердца не с кем сражаться.

Занять не высоту, но пустоту и удержаться.

Во имя цензуры мы бросали кого-то в урну,

Но в следующий момент сами стали подцензурными.

Жму толчками на play, как на грудь медбрат,

Жду, знакомые мотивы начнут играть,

Но уже поздно, песни погасла искра.

Что написано пером против топора.

Битва с реальностью, обмен ударами,

Но полотно не изменится в новой раме:

Люди торгуют онлайн-вебинарами,

Люди торгуют на вокзалах рабами.

Слово божье, буква закона со всеми трюками

Не справляются с заклинанием "Мне семью кормить".

Но пожинаем мы лишь то, что сеем,

Всходами этими и кормим семьи.

По гравийке между Якутском и Нерюнгри

Пробивается бригада мыслеинженеринга.

Побег из-под опеки достигнутых целей,

Отсюда только дрейф к подземной постели.

Побег от себя, ведь фирменный почерк —

Это начало конца, в запахе первые ноты просрочки.

Нажитое нарастает и медленно ест нас,

Временное лекарство — вылазки в неизвестность.

В закупоренной бутылке несколько строк,

В неизведанный предел по руслам дорог,

Где берег не осязаем, где берег не осязаем

Чтобы те, кому случится это прочесть,

Ощутили бы тепло руки на плече.

О большем и не мечтаем.

В закупоренной бутылке несколько строк,

В неизведанный предел по руслам дорог,

Где берег не осязаем, где берег не осязаем

Чтобы те, кому случится это прочесть,

Ощутили бы тепло руки на плече.

О большем и не мечтаем.

Сколько себя не заставляй, а против природы ты не попрешь,

Истинное Я всегда берёт своё и не знает краёв,

Откуда мы пришли и где всё это нажмётся на стоп,

Внутри чужого разума разыскивать себе простор.

Путешествие в дебри — не развлекательный контент,

Но мы пришли не веселить, а строить связь антенн,

В этом храме нет ни окон, ни дверей, ни молитв,

Внутри людей есть материк, который не открыт.

Наше тур.агенство предлагает путевки за лучший прайс,

Будем восходить на пик во внутренних мирах,

Освободи рюкзак, оставь у подножья всё лишнее,

Но это не поможет, если гора внутри ближнего.

Какую мышцу мне тренировать?

—

Если для восхождения нужны смыслы и слова.

Цепляемся за выступы, страхуемся на кромке,

Сами себя побеждаем мы где-то в чужих потёмках.

В хит-парадах нам пока побывать не дано,

Но с этой музыкой ты как на кухне с лучшим друганом,

Не затеряться бы во льдах под новостными лентами,

Однажды стал ненужными и пропустив момент этот,

Не пригоден компас, карты не нарисованы,

Тут щупают пространство, но не руками, а словом,

Захватывает дух, когда смотришь с высоты,

Вокруг скопления букв, верёвочные мосты.

Не заблудиться бы в себе, когда творческий кризис,

Чтобы не пришлось потом туристов обламывать в визе,

И так по кругу, десять лет без одной остановки,

Эта музыка — больше попытка саморасшифровки,

Идём искать не знаю что неведомо куда,

Будто в кромешной темноте победно расстреливать дартс.

Слово упорядочит хаус и суету,

Мы загружаем новый мир из непрогруженных текстур.

В закупоренной бутылке несколько строк,

В неизведанный предел по руслам дорог,

Где берег не осязаем, где берег не осязаем

Чтобы те, кому случится это прочесть,

Ощутили бы тепло руки на плече.

О большем и не мечтаем.

В закупоренной бутылке несколько строк,

В неизведанный предел по руслам дорог,

Где берег не осязаем, где берег не осязаем

Чтобы те, кому случится это прочесть,

Ощутили бы тепло руки на плече.

О большем и не мечтаем.

Onze muziek van andermans muziek wordt stuk voor stuk genaaid,

De teksten komen uit een taal die is opgebloeid met omwentelingen.

Liedjes over kraanvogels, maar dan zonder mees in de hand -

Dus rolstoelen in hun dromen gaan naar het parket.

Waar vertrekken vanuit dit moeras rechtstreekse vluchten naar de toppen?

Stapels gebroken speren, met bloed gekochte ervaring.

Onze deadlines zijn ellendig - we flitsen en vervagen.

Het achterlaten van brandwonden is de ruggengraat van onze kerk.

Er is niemand om te vechten in het hart van iemand anders.

Niet de hoogte bezetten, maar de leegte en vasthouden.

In naam van de censuur hebben we iemand in de prullenbak gegooid

Maar het volgende moment werden ze zelf gecensureerd.

Ik druk met schokken om te spelen, als een verpleegster op de borst,

Wachten, bekende motieven zullen beginnen te spelen,

Maar het is te laat, de vonk ging uit het lied.

Wat is geschreven met een pen tegen een bijl.

Vechten tegen de realiteit, slagen uitwisselen

Maar het canvas verandert niet in het nieuwe frame:

Mensen handelen online webinars,

Mensen verhandelen slaven op treinstations.

Woord van God, letter van de wet met alle trucs

Kan de spreuk "Ik voed mijn familie" niet aan.

Maar we oogsten alleen wat we zaaien

We voeden onze gezinnen met deze scheuten.

Op een onverharde weg tussen Yakutsk en Neryungri

Het thought engineering-team breekt door.

Ontsnap aan de voogdij over behaalde doelen,

Drijf vanaf hier alleen naar de ondergrondse bodem.

Ontsnap aan jezelf, want de kenmerkende stijl -

Dit is het begin van het einde, in de geur van de eerste tonen van delay.

Verworven groeit en eet ons langzaam op,

Tijdelijke remedie - uitstapjes naar het onbekende.

Er zitten meerdere lijnen in een fles met kurk,

Tot de onbekende grens langs de kanalen van de wegen,

Waar de kust niet tastbaar is, waar de kust niet tastbaar is

Zodat degenen die dit toevallig lezen,

Je voelde de warmte van een hand op je schouder.

Meer dromen we niet.

Er zitten meerdere lijnen in een fles met kurk,

Tot de onbekende grens langs de kanalen van de wegen,

Waar de kust niet tastbaar is, waar de kust niet tastbaar is

Zodat degenen die dit toevallig lezen,

Je voelde de warmte van een hand op je schouder.

Meer dromen we niet.

Hoeveel forceer jezelf niet, maar je zult niet tegen de natuur in trappen,

Het ware zelf neemt altijd zijn eigen en kent geen randen,

Waar komen we vandaan en waar stopt het allemaal

Zoek naar ruimte in de geest van iemand anders.

Reis naar de wildernis is geen amusementsinhoud,

Maar we kwamen niet om plezier te hebben, maar om antennecommunicatie te bouwen,

Deze tempel heeft geen ramen, geen deuren, geen gebeden,

Binnen mensen is er een continent dat niet open is.

Ons reisbureau biedt tours aan voor de beste prijs,

We zullen opstijgen naar de top in de innerlijke werelden,

Maak je rugzak vrij, laat al het overbodige aan de voet liggen,

Maar dit zal niet helpen als de berg zich in de buurman bevindt.

Welke spier moet ik trainen?

—

Als je betekenissen en woorden nodig hebt om te klimmen.

We klampen ons vast aan de richels, we verzekeren ons op de rand,

We verslaan onszelf ergens in de duisternis van anderen.

In de hitlijsten hebben we nog niet gekregen,

Maar met deze muziek ben je net als in de keuken met je beste vriend

Verdwaal niet in het ijs onder de nieuwsfeeds,

Toen het eenmaal overbodig werd en dit moment miste,

Het kompas is niet geschikt, de kaarten zijn niet getekend,

Hier voelen ze de ruimte, maar niet met hun handen, maar met een woord,

Adembenemend van bovenaf gezien

Rond de opeenstapeling van letters, touwbruggen.

Verdwaal niet in jezelf als er een creatieve crisis is,

Zodat u later geen toeristen in een visum hoeft af te breken,

En dus in een cirkel, tien jaar zonder één stop,

Deze muziek is meer een poging tot zelf-decodering,

Laten we gaan zoeken naar ik weet niet wat, ik weet niet waar,

Als in het pikkedonker schiet je zegevierend darts.

Het woord zal het huis en de ijdelheid stroomlijnen,

We laden een nieuwe wereld van onbelaste texturen.

Er zitten meerdere lijnen in een fles met kurk,

Tot de onbekende grens langs de kanalen van de wegen,

Waar de kust niet tastbaar is, waar de kust niet tastbaar is

Zodat degenen die dit toevallig lezen,

Je voelde de warmte van een hand op je schouder.

Meer dromen we niet.

Er zitten meerdere lijnen in een fles met kurk,

Tot de onbekende grens langs de kanalen van de wegen,

Waar de kust niet tastbaar is, waar de kust niet tastbaar is

Zodat degenen die dit toevallig lezen,

Je voelde de warmte van een hand op je schouder.

Meer dromen we niet.