Время или ты - ГРОТ

Корабли не вернулись, моряки, что на них погибли рано.

Под обломками вёсел и досок пряталась горькая данность.

Не вернулись и путники с гор, там только исполнилось тридцать.

Они стали гранитным камнем в память былых экспедиций.

Не вернулись солдаты, они стали туманом вечерним.

Из паутины дорог и тропинок позавчера не вернулся кочевник.

Больной не вышел из комы, там горе сменит счастье,

Но таков закон Мироздания — Бог беспристрастен.

Мы летим прям к смерти, от рождения сиюминутно.

То что мы называем веками, для него лишь короткое утро.

Я открываю окна, и пусть греет свет в моем доме.

Дай сил принять уготованное, принять это в полном объёме.

Не вернётся былое, не вернётся то, что нас сделало ближе.

Не вернутся герои из детства, и вдохновение прочитанных книжек.

Прошлое будто болото, задержишься и оно тебя травит.

Утри слёзы, и дальше в путь, всё это там и оставив.

Мы можем быть живы только сейчас.

Никто не надышится про запас.

Игра в перегонки, замешкался — остыл.

Не принимается ничья, время или ты.

Мы можем быть живы только сейчас.

Никто не надышится про запас.

Игра в перегонки, замешкался — остыл.

Не принимается ничья, время или ты.

Дни минувшие, как фотографии — остаются вовек неизменными.

Образы на страницах альбомов, то что в бараках — военнопленные.

Никому не исправить картинку, во вчера не внести коррективы.

Никому не укрыться от Вечности, от прицела её объектива.

Это я по перрону бегу, за растворившемся поездами.

Это моя нелепая схватка, с необратимостью опозданий.

Это я возле гроба, я кладу в него вместе с молчанием.

Свой букет из несказанных вовремя слов и невыполненных обещаний.

Господин или пешка, американец или осетин.

День прошёл, а на счётчике каждого, без исключения минус один.

Ещё один кадр отснят, щелчок затвора, как плеть.

Срываюсь в галоп, боюсь, до фоток себе самому не успеть.

Меня нет на снимке перрона, машинисты не ждут, у них график.

Я бегу через жизнь, и рассыпаюсь на миллион фотографий.

Либо пешком по остывшей золе, либо по углям бегом.

Меня нет на снимке перрона, я запрыгнул в последний вагон.

Мы можем быть живы только сейчас.

Никто не надышится про запас.

Игра в перегонки, замешкался — остыл.

Не принимается ничья, время или ты.

Мы можем быть живы только сейчас.

Никто не надышится про запас.

Игра в перегонки, замешкался — остыл.

Не принимается ничья, время или ты.

De schepen keerden niet terug, de matrozen die vroeg stierven.

Onder het wrak van roeispanen en planken ging een bittere realiteit schuil.

De reizigers uit de bergen kwamen ook niet terug, ze waren daar net dertig geworden.

Ze werden een granieten steen ter nagedachtenis aan eerdere expedities.

De soldaten kwamen niet terug, ze werden avondnevel.

De nomade keerde eergisteren niet terug van het web van wegen en paden.

De patiënt kwam niet uit een coma, waar verdriet het geluk zal vervangen,

Maar dat is de wet van het universum: God is onpartijdig.

We vliegen rechtstreeks naar de dood, tijdelijk vanaf de geboorte.

Wat wij eeuwen noemen is slechts een korte ochtend voor hem.

Ik open de ramen en laat het licht in mijn huis warm worden.

Geef me de kracht om te accepteren wat is voorbereid, om het volledig te accepteren.

Het verleden zal niet terugkeren, wat ons dichterbij heeft gebracht, zal niet terugkeren.

De helden uit de kindertijd zullen niet terugkeren, en de inspiratie van de boeken gelezen.

Het verleden is als een moeras, blijft hangen en het vergiftigt je.

Veeg je tranen af ​​en ga verder, en laat het daar allemaal achter.

We kunnen alleen nu leven.

Niemand ademt in reserve.

Het spel van distillatie, aarzelde - afgekoeld.

Trekken, tijd of je wordt niet aangenomen.

We kunnen alleen nu leven.

Niemand ademt in reserve.

Het spel van distillatie, aarzelde - afgekoeld.

Trekken, tijd of je wordt niet aangenomen.

Verleden dagen blijven, net als foto's, voor altijd onveranderd.

Afbeeldingen op de pagina's van albums, wat zich in de kazerne bevindt - krijgsgevangenen.

Niemand kan het plaatje repareren, niemand kan aanpassingen maken aan gisteren.

Niemand kan zich verbergen voor de eeuwigheid, voor de aanblik van zijn lens.

Dit ben ik die over het perron ren, achter de ontbonden treinen.

Dit is mijn belachelijke gevecht, met de onomkeerbaarheid van te laat komen.

Dit ben ik bij de kist, ik heb hem samen met stilte erin gestopt.

Uw boeket van onuitgesproken woorden en onvervulde beloften.

Meester of pion, Amerikaans of Ossetisch.

De dag is verstreken, en op de teller van iedereen, zonder uitzondering, min één.

Een ander frame wordt geschoten, de sluiter klikt als een zweep.

Ik ga in galop, ik ben bang dat ik zelf geen foto's kan maken.

Ik sta niet op de foto van het perron, de chauffeurs wachten niet, ze hebben een schema.

Ik ren door het leven en stort in een miljoen foto's.

Ofwel lopen op de afgekoelde as, ofwel rennend over de kolen.

Ik sta niet op de foto van het perron, ik sprong in de laatste auto.

We kunnen alleen nu leven.

Niemand ademt in reserve.

Het spel van distillatie, aarzelde - afgekoeld.

Trekken, tijd of je wordt niet aangenomen.

We kunnen alleen nu leven.

Niemand ademt in reserve.

Het spel van distillatie, aarzelde - afgekoeld.

Trekken, tijd of je wordt niet aangenomen.