Сбыться - ГРОТ

Припев:

Ты как далекая мечта первопредков

Рот сыну сжал в тумане времен едком

Сколько раз отчизной был на смерть призван?

Дабы пулями перековать тебя сызнова

Следы подъездных из мрака забытых сражений

Ты как результат, ты как продолжение

Разбитый тротуар в путь обращается млечный

Сбыться и вступить в сияющую вечность

Против голоса пустота в сто гектар

Это в глубинах бронированной груди полыхает пожар

На сладкое давно не тянет зловонью пределы

Рвется через ароматизаторы: Мы в беде

Порода дрогнула.

Эхом по долине ужас

Росича повело с пережора и мордой в лужу

Немощно тонет на суше, сосет грязь со дна

Вокруг танцы и скидки — жизнь всего одна

Самую дикую мразь, какую не назови

Держали на руках родители лучась от любви

Над колыбелью в образах разливалась мечта

Гордое судно вгрызается в шторм, шлифует борта

Россия видит защиту в слепых и тощих

Взрывает белезной клаберов яблоневые рощи

Души предков, в вечной надежде кружат птицы

Всем для кого я мечта я обещаю сбыться

Припев:

Ты как далекая мечта первопредков

Рот сыну сжал в тумане времен едком

Сколько раз отчизной был на смерть призван?

Дабы пулями перековать тебя сызнова

Следы подъездных из мрака забытых сражений

Ты как результат, ты как продолжение

Разбитый тротуар в путь обращается млечный

Сбыться и вступить в сияющую вечность…

Мы вошли в тела младенцев в ветреный мраморный вечер

Взяли чистые книги и имена человечьи

Узри создатель обещали что теперь не потухнет

Спокойствие воинов и стертые путников ступни

Проснувшиеся при жизни и нас здесь уже армия

Огонь … не убьет, но из сердца сделает камень,

А если умереть то на земле своей под пенье птичье

И двинуться дальше, по небу в новом обличии

Метель терзала, пусть, тело сильней день ко дню

Мы благодарные ей ведь кожа обернулась в броню

Спасибо черный ветер добра и зла слияние

Ведь только в полной темноте мы смогли стать сияньем

Только в опасности, дыханье хищников услышав

Мы смогли им противостоять в борьбе и тем стать выше

Спасибо за холодный дожник и грозой местами

Земля умоется, из семени мы станем цветами

Refrein:

Je bent als een verre droom van de voorouders

De mond van de zoon geperst in de mist der tijden bijtend

Hoe vaak werd het vaderland ter dood geroepen?

Om je weer te hersmeden met kogels

Sporen van opritten uit de duisternis van vergeten veldslagen

Jij bent het resultaat, jij bent het vervolg

Gebroken bestrating in de weg wordt melkachtig

Kom waar en ga de stralende eeuwigheid binnen

Tegen de stem van honderd hectare leegte

Het is in de diepten van de gepantserde kist dat een vuur laait

Lange tijd trekt de stank niet de grenzen

Tranen door smaken: we zitten in de problemen

Het ras beefde.

Weergalmend door de vallei van horror

Rosich werd van te veel eten en muilkorf in een plas geleid

Zwak zinkend op het land, modder van de bodem zuigend

Rond dansen en kortingen - er is maar één leven

Het wildste uitschot, hoe je ook noemt

In hun armen gehouden door ouders stralend van liefde

Over de wieg in beelden stroomde een droom

Het trotse schip bijt in de storm, polijst de zijkanten

Rusland ziet bescherming in blinden en magere

Blaast witte clubbers appelboomgaarden op

Zielen van voorouders, vogels cirkelen rond in eeuwige hoop

Aan iedereen voor wie ik een droom ben, beloof ik dat ik zal uitkomen

Refrein:

Je bent als een verre droom van de voorouders

De mond van de zoon geperst in de mist der tijden bijtend

Hoe vaak werd het vaderland ter dood geroepen?

Om je weer te hersmeden met kogels

Sporen van opritten uit de duisternis van vergeten veldslagen

Jij bent het resultaat, jij bent het vervolg

Gebroken bestrating in de weg wordt melkachtig

Om waar te worden en de stralende eeuwigheid binnen te gaan...

We gingen de lichamen van baby's binnen op een winderige marmeren avond

Ze namen schone boeken en namen van mensen aan

Zie, de schepper beloofde dat het nu niet uit zal gaan

Rust van krijgers en voeten versleten door reizigers

Ontwaakt in het leven en we zijn hier al een leger

Vuur ... zal niet doden, maar zal een steen van het hart maken,

En als je sterft, dan op je eigen land op het gezang van een vogel

En ga verder, door de lucht in een nieuwe gedaante

De sneeuwstorm gekweld, laat, het lichaam wordt elke dag sterker

We zijn haar dankbaar omdat de huid in harnas veranderde

Dank je zwarte wind van goede en slechte fusie

Immers, alleen in volledige duisternis kunnen we een uitstraling worden

Alleen in gevaar, de adem van roofdieren horen

We waren in staat om ze te weerstaan ​​in de strijd en zo hoger te komen

Bedankt voor de koude regen en onweersbuien op sommige plaatsen

De aarde zal wassen, van het zaad zullen we bloemen worden