Пуля - ГРОТ

Мы в смерти обвиняли пули не внимая вспышек дальних,

Но жизнь заставила смотреть на вещи детальней.

Теория разрушилась и сгорела до тла,

когда стало ясно нам, что пуля летит из ствола.

Мы изучали ствол, изменяя взгляды и призмы,

Единогласно заключили, что он часть механизма —

Тогда дело перешло к продуманным и смелым,

Чтобы начинать рассматривать весь механизм в целом.

Изучали части, разные пружины, сплавы;

Обнаружили прицел и предохранитель справа.

Мы замолчали все, остановив научный танец,

Когда стало ясно, что курок здесь заточен под палец.

Значит, все эти вспышки не ошибка и не сбой;

Ведь пуля вылетала, когда некто жал спусковой…

«Пули всему виной» — как сверху говорили в детстве,

Чтобы проходя мимо причин вечно тушить последствия!

Припев:

Все повторится, как в бреду, одинаковым сном.

Вечно лечиться, за болезнь принимая симптом.

Мы снова станем свободными, всех тиранов повесив!

Но, вот, опять, искра — и война столбом дымит —

Мир нам истинно тесен!

Все повторится, как в бреду, одинаковым сном.

Вечно лечиться, за болезнь принимая симптом.

Мы снова станем свободными, всех тиранов повесив!

Но, вот, опять, искра — и война столбом дымит —

Мир нам истинно тесен!

Пулю толкает не порох, не пружины из стали;

Машину запускают невидимые детали.

Такие пашут вечно, не знают износа —

На сто тысяч войн — один проверенный способ:

Ничего не подозревающий социум,

В миллионный раз будет схвачен за эмоцию.

Капелька лжи на целое море истины —

Только задев за сердце можно заставить выстрелить.

Пламенеющий гуманизм, идеалы —

За них, как за узду, нас ведут на погрузку к причалам.

С двух сторон неравнодушный сердобольный люд,

В поисках правды кровью своей землю зальют.

В мемуарах, что рождены среди костей

Умоляют нас: не допускать таких дикостей!

Жизнями павших нам написан новый урок,

Но мы читаем «Не посрами, брат, спускай курок!»

Припев:

Все повторится, как в бреду, одинаковым сном.

Вечно лечиться, за болезнь принимая симптом.

Мы снова станем свободными, всех тиранов повесив!

Но, вот, опять, искра — и война столбом дымит —

Мир нам истинно тесен!

Все повторится, как в бреду, одинаковым сном.

Вечно лечиться, за болезнь принимая симптом.

Мы снова станем свободными, всех тиранов повесив!

Но, вот, опять, искра — и война столбом дымит —

Мир нам истинно тесен!

We gaven de kogels de schuld van de dood, zonder aandacht te schenken aan verre flitsen,

Maar het leven deed me de dingen in meer detail bekijken.

De theorie stortte in en brandde tot de grond af,

toen het ons duidelijk werd dat de kogel uit de loop vloog.

We bestudeerden de stam, veranderden van uitzicht en prisma's,

Ze kwamen unaniem tot de conclusie dat hij deel uitmaakt van het mechanisme -

Toen kwam de zaak op de bedachtzame en stoutmoedige,

Om te beginnen het hele mechanisme als een geheel te beschouwen.

Bestudeerde onderdelen, verschillende veren, legeringen;

We vonden een vizier en een zekering aan de rechterkant.

We legden alles het zwijgen op, stopten de wetenschappelijke dans,

Toen duidelijk werd dat de trekker hier onder de vinger wordt geslepen.

Dit betekent dat al deze uitbraken geen fout en geen mislukking zijn;

De kogel vloog er immers uit toen iemand de trekker overhaalde...

"Kogels zijn de schuld" - zoals ze van bovenaf zeiden in de kindertijd,

Om voorbij de oorzaken te gaan, doof je voor altijd de gevolgen!

Refrein:

Alles zal zich herhalen, zoals in delirium, dezelfde droom.

Voor altijd behandeld worden, een symptoom nemen voor een ziekte.

We worden weer vrij door alle tirannen op te hangen!

Maar hier weer een vonk - en de oorlog rookt als een pilaar -

De wereld is echt klein voor ons!

Alles zal zich herhalen, zoals in delirium, dezelfde droom.

Voor altijd behandeld worden, een symptoom nemen voor een ziekte.

We worden weer vrij door alle tirannen op te hangen!

Maar hier weer een vonk - en de oorlog rookt als een pilaar -

De wereld is echt klein voor ons!

De kogel wordt niet geduwd door buskruit, niet door stalen veren;

De machine wordt aangedreven door onzichtbare onderdelen.

Zo'n ploeg voor altijd, weet geen slijtage -

Voor honderdduizend oorlogen - een bewezen manier:

Een nietsvermoedende samenleving

Voor de miljoenste keer wordt hij gegrepen door emotie.

Een druppel leugens op de hele zee van waarheid -

Alleen door het hart te raken, kun je het laten schieten.

Vlammend humanisme, idealen -

Voor hen worden we, net als voor een hoofdstel, naar de ligplaatsen gebracht om te laden.

Aan beide kanten, zorgzame medelevende mensen,

Op zoek naar de waarheid zullen ze het land met hun bloed overspoelen.

In memoires die tussen de botten zijn geboren

Ze smeken ons om zulke wreedheid niet toe te staan!

De levens van de gevallenen hebben een nieuwe les voor ons geschreven,

Maar we lezen: "Schaam je niet, broer, haal de trekker over!"

Refrein:

Alles zal zich herhalen, zoals in delirium, dezelfde droom.

Voor altijd behandeld worden, een symptoom nemen voor een ziekte.

We worden weer vrij door alle tirannen op te hangen!

Maar hier weer een vonk - en de oorlog rookt als een pilaar -

De wereld is echt klein voor ons!

Alles zal zich herhalen, zoals in delirium, dezelfde droom.

Voor altijd behandeld worden, een symptoom nemen voor een ziekte.

We worden weer vrij door alle tirannen op te hangen!

Maar hier weer een vonk - en de oorlog rookt als een pilaar -

De wereld is echt klein voor ons!