Победители - ГРОТ, Максон

На вековые леса — снег пушистыми шапками

Только будущее зыбкое теперь, шаткое

Скоро и некому станет глядеть в чащу с ласки

Белизна родная кровью сочит красной

Прём врагом обманутые, косяком в бредень

Юные совсем ещё души уже червями изъедены

Всю грязь почитать заставляют и славить

На колени добровольно встаём без памяти

Истово молясь, дабы без перерыва пёрло,

А сзади кто-то подойдет и полоснёт по горлу

Тут и Вера вспыхнет — в ладони оберег

Только красная струей уже брызжет на белый снег

Враг хитер как дьявол, работа без риска

С этой войной нас осмеивают даже близкие

Тропой окольной, в тени, и воздух затих

Уходим в ледяную ночь умирать за своих

Припев:

Рано по утру на гром боя пойду из обители

В дорогу брось упрёк, взглядом проводи презрительным

Дыры от пуль и клыков на рваном кителе

Под снегом нехоженым буду только твоим победителем…

Проклятая проклятьями, ядом усыпана снова

Земля под снегом серым, рельсами полосована

Ноша тяжела, морозами битая ряса

Распятие — на капроне, и рюкзак с боеприпасами

Будем жить вечно.

Лететь над серой гладью

Одна идея высшая — здесь умереть за братьев

Глядя на звезды, дорога в гниющие дали

В чащу тёмную, кишащую хищными тварями

Настанет наступление, и на небе заискрится

Держим напор вражеский на подступе к границе

Руками разрывая плоть, подыхаем от вони

Я чувствую поджилками, что нас здесь похоронят…

Отрядами идём, по лесу мелькая бликами

Коварные подножки ставя шествию великому —

Армии разврата, ведомой низменной целью…

Пусть наша кровь станет в пасти их ядом смертельным

Припев:

Рано по утру в бой пойду из обители

В дорогу брось упрёк, взглядом проводи презрительным

Дыры от пуль и клыков на рваном кителе

Под снегом нехоженым буду только твоим победителем…

Смерть не страшна, Ратибор!

Страшна жизнь в неволе!

Op eeuwenoude bossen - sneeuw in donzige doppen

Alleen de toekomst is nu onzeker, wankel

Binnenkort zal er niemand meer met genegenheid in het struikgewas kijken

Wit inheems bloed straalt rood uit

Bedrogen door de vijand, stompzinnig in onzin

Heel jonge zielen worden al opgegeten door wormen

Al het vuil moet worden gerespecteerd en geprezen

We gaan vrijwillig op onze knieën zonder geheugen

Ernstig bidden dat de perlo zonder onderbreking,

En van achteren zal iemand naar voren komen en de keel doorsnijden

Hier zal Vera opflakkeren - in de palm van het amulet

Alleen een rode stroom spettert al op witte sneeuw

De vijand is zo sluw als de duivel, werk zonder risico

Met deze oorlog maken zelfs onze dierbaren ons belachelijk

Door een rotonde pad, in de schaduw, en de lucht kalmeerde

Laten we naar de ijzige nacht gaan om voor onszelf te sterven

Refrein:

Vroeg in de ochtend ga ik van het klooster naar de donder van de strijd

Gooi een verwijt op de weg, kijk met een minachtende blik

Gaten van kogels en hoektanden op een gescheurde tuniek

Onder de onbetreden sneeuw, zal ik alleen je winnaar zijn...

Vervloekt met vloeken, opnieuw vergiftigd

De aarde onder de grijze sneeuw, gestreept met rails

De last is zwaar, door de vorst geslagen soutane

Crucifix - op een capron en een rugzak met munitie

We zullen voor altijd leven.

Vlieg over grijs

Een opperste idee is om hier te sterven voor de broers

Kijkend naar de sterren, de weg naar de rottende afstand

In het donkere struikgewas, wemelt het van roofzuchtige wezens

Het offensief zal komen, en de lucht zal schitteren

We houden de druk van de vijand bij het naderen van de grens

Door het vlees met onze handen te scheuren, sterven we van de stank

Ik voel in mijn aderen dat we hier begraven zullen worden...

We gaan in detachementen, flitsend door het bos met schittering

Verraderlijke stappen die de grote processie instellen -

Een leger van losbandigheid, geleid door een basisdoel...

Laat ons bloed dodelijk vergif worden in hun mond

Refrein:

Morgenvroeg ga ik ten strijde vanuit het klooster

Gooi een verwijt op de weg, kijk met een minachtende blik

Gaten van kogels en hoektanden op een gescheurde tuniek

Onder de onbetreden sneeuw, zal ik alleen je winnaar zijn...

De dood is niet verschrikkelijk, Ratibor!

Het leven in gevangenschap is verschrikkelijk!