Баллада о северном племени - ГРОТ

Мы выходим на промысел

Нам придётся отчаливать

Гонит сорванным голосом

Нас нужда и отчаяние

Мы повязаны холодом

Дикими ритуалами

За живым нашим золотом

Мы идём за нарвалами

Единороги Арктики, вы дома

Торите тропы свои в поясе ледовом

Мы коренными зовёмся, но откуда б не вышли

Каждому из нас в этом краю оставаться пришлым

Пока что-нибудь в очаге горит

Мы неуклюже пытаемся жить

Вам же хватает огня изнутри

Мы заберём ваши мясо и жир

Кого оплакивает в море нарвал?

О ком на глубине так скорбно поёт?

Нет, не о тех, кого потерял —

О голодных племенах, врастающих в лёд

Берег моря мшистый

Снежно-каменистый

Красные искры

Кружат ветры свистом

Сдавливает хрустом

Каменная пустошь

Пламени осколок

Отгоняет холод

Словно угли, тлеет

Северное племя

Быстро без пищи

Гаснут костровища

Ночи леденеют

Пустоши белеют

Белизной своею

Как умею, грею

Грею

Беззащитные особи

Кожа полупрозрачная

Вам — выдумывать способы

Вам — за всё переплачивать

Греться лесом и шкурами

Каждый день отвоёвывать

На заоблачном уровне

Не знакомы с основами

Всё рождается из всего

Мы в бесконечном походе от газа до разума

Здесь каждый элемент ключевой

Мы все одну историю рассказываем

Сколько над вами неба, столько у нас глубины

В ней силуэты и тени древних чудовищ видны

Музыка жизни, космос в полутонах

В этих кружевах все узоры на своих местах,

Но человек в море, в крохотной скорлупе

Будто места своего найти не успел

Ему теперь вовек служить своему костру —

В панике выбивать искру из всего вокруг

Берег моря мшистый

Снежно-каменистый

Красные искры

Кружат ветры свистом

Сдавливает хрустом

Каменная пустошь

Пламени осколок

Отгоняет холод

Словно угли, тлеет

Северное племя

Быстро без пищи

Гаснут костровища

Ночи леденеют

Пустоши белеют

Белизной своею

Как умею, грею

Грею

Грею

Грею

Грею

We gaan vissen

We zullen moeten opstijgen

Rijdt met een gebroken stem

Ons nodig en wanhoop

We zijn gebonden door de kou

Met wilde rituelen

Voor ons levend goud

We gaan voor narwallen

Unicorns of the Arctic, je bent thuis

Maak je paden in de ijsgordel

We worden inheems genoemd, maar waar zouden we vandaan komen?

Voor ieder van ons in deze regio om een ​​vreemde te blijven

Terwijl iets in de haard brandt

We proberen onhandig te leven

Je hebt genoeg vuur van binnenuit

Wij nemen uw vlees en vet mee

Om wie rouwt de narwal in de zee?

Over wie zingt hij in de diepte zo treurig?

Nee, niet over degenen die verloren -

Over hongerige stammen die uitgroeien tot ijs

bemoste kust

Besneeuwde rotsachtige

rode vonken

De wind fluit

Knijpt met een crunch

stenen woestenij

vlam scherf

Verdrijft de kou

Als kolen, smeulend

noordelijke stam

snel zonder eten

Kampvuren gaan uit

De nachten worden koud

De woestenijen worden wit

Met zijn witheid

Hoe kan ik opwarmen?

Grijs

weerloze individuen

De huid is doorschijnend

Je moet manieren bedenken

Jij - om voor alles te veel te betalen

Koesteren in bos en huiden

Elke dag terugwinnen

Op transcendentaal niveau

Niet bekend met de basis

Alles wordt uit alles geboren

We zijn op een eindeloze mars van gas naar geest

Hier is elk element de sleutel

We vertellen allemaal hetzelfde verhaal

Hoeveel lucht is er boven je, hoeveel diepte hebben we?

Daarin zijn de silhouetten en schaduwen van oude monsters zichtbaar

Muziek van het leven, ruimte in halve tonen

In deze veters zitten alle patronen op hun plaats,

Maar een man in de zee, in een kleine schelp

Alsof ik mijn plek niet heb kunnen vinden

Nu zal hij voor altijd zijn vuur dienen -

Sla in paniek een vonk uit alles om je heen

bemoste kust

Besneeuwde rotsachtige

rode vonken

De wind fluit

Knijpt met een crunch

stenen woestenij

vlam scherf

Verdrijft de kou

Als kolen, smeulend

noordelijke stam

snel zonder eten

Kampvuren gaan uit

De nachten worden koud

De woestenijen worden wit

Met zijn witheid

Hoe kan ik opwarmen?

Grijs

Grijs

Grijs

Grijs