Волки - Григорий Лепс

Темная комната, ночь и граненый стакан,

Литр отравы, налил двести грамм.

Теплая жидкость из сока агавы,

Так мало надо, чтобы быть правым.

Так мало надо, чтобы быть правым.

Что-то сломали стальное во мне,

Хочется жить, словно волк при луне.

Но ведь и в стае закон тоже есть,

Пока я живой тяжело меня съесть.

Мысли вот разные лезут ко мне

Был бы в поряде и не выл бы, как волк при луне,

Но ведь и в стае закон тоже есть,

Пока я живой, пока я живу, тяжело меня съесть.

Припев:

Волки, волки, волки, волки

Этой ночью воют на луну.

По лицу иголки бьют еловые, но я иду,

Через мрак и холод, да чтобы жизнь свою спасти.

Не мутите бесы, вам меня не развести.

Что под латы смотришь или не узнал,

Это я сегодня по утряне гнал.

А теперь я точно, обосную все,

Наливайте паты, и подставляй лицо.

Видно так сложилось по моей судьбе,

Что по жизни быть мне совсем не при «лавэ».

Да и хер бы с этим, так мне не привыкать,

За грехи пред богом буду отвечать.

Припев:

Волки, волки, волки, волки

Этой ночью воют на луну.

По лицу иголки бьют еловые, но я иду,

Через мрак и холод, да чтобы жизнь свою спасти.

Не мутите бесы, вам меня не развести.

Волки, волки, волки, волки

Этой ночью воют на луну.

По лицу иголки бьют еловые, но я иду,

Через мрак и холод, да чтобы жизнь свою спасти.

Не мутите бесы, вам меня не развести.

Волки, волки, волки, волки

Этой ночью воют на луну.

По лицу иголки бьют еловые, но я иду,

Через мрак и холод, да чтобы жизнь свою спасти.

Не мутите бесы, вам меня не развести.

Волки, волки, волки, волки

Этой ночью воют на луну.

По лицу иголки бьют еловые, но я иду,

Через мрак и холод, да чтобы жизнь свою спасти.

Не мутите бесы, вам меня не развести.

Donkere kamer, nacht en gefacetteerd glas,

Een liter gif, tweehonderd gram gegoten.

Warme vloeistof van agavesap,

Er is niet veel voor nodig om gelijk te hebben.

Er is niet veel voor nodig om gelijk te hebben.

Iets brak het staal in mij

Ik wil leven als een wolf in het maanlicht.

Maar er is ook een wet in de kudde,

Zolang ik leef, is het moeilijk om me op te eten.

Gedachten hier zijn een andere klim voor mij

Zou in orde zijn en zou niet huilen als een wolf in het maanlicht,

Maar er is ook een wet in de kudde,

Zolang ik leef, zolang ik leef, is het moeilijk om me op te eten.

Refrein:

Wolven, wolven, wolven, wolven

Deze nacht huilen ze naar de maan.

Sparrennaalden raakten mijn gezicht, maar ik ga,

Door duisternis en kou, ja, om je leven te redden.

Wek geen demonen op, je kunt niet van me scheiden.

Wat kijk je onder het harnas of herkende je het niet,

Zo reed ik vandaag in de ochtend.

En nu zal ik alles rechtvaardigen,

Giet patstellingen en ontmasker je gezicht.

Het lijkt erop dat het gebeurde volgens mijn lot,

Dat het in mijn leven helemaal niets voor mij is om bij "lave" te zijn.

Ja, en naar de hel ermee, dus ik raak er niet aan gewend,

Ik zal verantwoording afleggen voor zonden voor God.

Refrein:

Wolven, wolven, wolven, wolven

Deze nacht huilen ze naar de maan.

Sparrennaalden raakten mijn gezicht, maar ik ga,

Door duisternis en kou, ja, om je leven te redden.

Wek geen demonen op, je kunt niet van me scheiden.

Wolven, wolven, wolven, wolven

Deze nacht huilen ze naar de maan.

Sparrennaalden raakten mijn gezicht, maar ik ga,

Door duisternis en kou, ja, om je leven te redden.

Wek geen demonen op, je kunt niet van me scheiden.

Wolven, wolven, wolven, wolven

Deze nacht huilen ze naar de maan.

Sparrennaalden raakten mijn gezicht, maar ik ga,

Door duisternis en kou, ja, om je leven te redden.

Wek geen demonen op, je kunt niet van me scheiden.

Wolven, wolven, wolven, wolven

Deze nacht huilen ze naar de maan.

Sparrennaalden raakten mijn gezicht, maar ik ga,

Door duisternis en kou, ja, om je leven te redden.

Wek geen demonen op, je kunt niet van me scheiden.