Натали - Григорий Лепс

В старом парке пахнет хвойной тишиной,

И качаются на ветках облака.

Сколько времени не виделись с тобой?

Может, год, а, может, целые века?

Ни за что теперь не отыскать следов

В дальний край, где мы друг друга не нашли.

Я пришёл к тебе из позабытых снов,

Как приходят в свою гавань корабли

Натали, утоли мои печали, Натали!

Натали, я прошёл пустынью грусти полземли!

Натали, я вернулся, чтоб сказать тебе "прости".

Натали, от судьбы и от тебя мне не уйти!

Утоли мои печали, Натали!

Натали!

Натали!

Потерял я где-то в бездорожье лет

Безоглядную влюблённость и покой.

Брал от жизни всё, что мог, и не секрет,

Я не свят - я виноват перед тобой!

Целовал я струи многих родников

И томился одиночеством вдали.

Мои волосы от зноя и ветров

Побелели, как степные ковыли.

Натали, утоли мои печали, Натали!

Натали, я прошёл пустынью грусти полземли!

Натали, я вернулся, чтоб сказать тебе "прости".

Натали, от судьбы и от тебя мне не уйти!

Утоли мои печали, Натали!

Натали!

Натали!

Я проделал долгий путь,

Только время обмануть

Невозможно, Натали,

И хоть я другим не стал,

Но с дороги я устал,

И душа моя в пыли.

Натали, утоли мои печали, Натали!

Натали, я прошёл пустынью грусти полземли!

Натали, я вернулся, чтоб сказать тебе "прости".

Натали, от судьбы и от тебя мне не уйти!

Утоли мои печали, Натали!

Натали!

Натали!

Натали, я вернулся, чтоб сказать тебе "прости".

Натали, от судьбы и от тебя мне не уйти!

Утоли мои печали, Натали!

Натали!

Натали!

Het oude park ruikt naar naaldstilte,

En de wolken zwaaien op de takken.

Hoe lang hebben jullie elkaar niet gezien?

Misschien een jaar, of misschien hele eeuwen?

Geen manier om nu sporen te vinden

Naar een ver land waar we elkaar niet vonden.

Ik kwam naar je uit vergeten dromen

Hoe schepen naar hun haven komen

Natalie, les mijn verdriet, Natalie!

Natalie, ik ging door de woestijn van verdriet, de halve aarde!

Natalie, ik ben terug om je te zeggen dat het me spijt.

Natalie, ik kan het lot en jou niet ontlopen!

Verzacht mijn verdriet, Natalie!

Natalie!

Natalie!

Ik verloor ergens in de off-road jaren

Roekeloze liefde en vrede.

Ik nam alles wat ik kon uit het leven, en het is geen geheim,

Ik ben geen heilige - ik ben schuldig voor jou!

Ik kuste de stralen van vele bronnen

En wegkwijnde in eenzaamheid in de verte.

Mijn haar van hitte en wind

Ze werden wit, als steppeveergrassen.

Natalie, les mijn verdriet, Natalie!

Natalie, ik ging door de woestijn van verdriet, de halve aarde!

Natalie, ik ben terug om je te zeggen dat het me spijt.

Natalie, ik kan het lot en jou niet ontlopen!

Verzacht mijn verdriet, Natalie!

Natalie!

Natalie!

Ik heb een lange weg afgelegd

Alleen tijd om vals te spelen

Onmogelijk Natalie

En hoewel ik niet een ander ben geworden,

Maar ik ben moe van de weg

En mijn ziel is in het stof.

Natalie, les mijn verdriet, Natalie!

Natalie, ik ging door de woestijn van verdriet, de halve aarde!

Natalie, ik ben terug om je te zeggen dat het me spijt.

Natalie, ik kan het lot en jou niet ontlopen!

Verzacht mijn verdriet, Natalie!

Natalie!

Natalie!

Natalie, ik ben terug om je te zeggen dat het me spijt.

Natalie, ik kan het lot en jou niet ontlopen!

Verzacht mijn verdriet, Natalie!

Natalie!

Natalie!