Берега - Григорий Лепс

Сталь ярким крылом рвёт облака пополам,

Ты где-то внизу и светит звезда не нам.

А нам нужно успеть, что-то сказать, знать бы что.

Но мой горизонт сольётся с твоим и ты узнаешь.

Припев:

Согревая наши души, выкупая наши клятвы жизнь входит в берега.

Незаметно и неслышно, после бури, как в затишье жизнь входит в берега.

Разрывая наши цепи, наполняя наши мели жизнь входит в берега.

Заставляя думать прежде, чем оставить все надежды жизнь входит в берега.

Тень выльет в окно счастье двоих, тайну их.

Спрячь шторами звук, желание рук о них.

Но ждать, чувствуя свет чьих-то побед и наград.

Тень — это пятно, это рассвет, но бьётся в капле.

Припев:

Согревая наши души, выкупая наши клятвы жизнь входит в берега.

Незаметно и неслышно, после бури, как в затишье жизнь входит в берега.

Разрывая наши цепи, наполняя наши мели жизнь входит в берега.

Заставляя думать прежде, чем оставить все надежды жизнь входит в берега.

Разрывая наши цепи, наполняя наши мели жизнь входит в берега.

Заставляя думать прежде, чем оставить все надежды жизнь входит в берега.

Staal met een heldere vleugel scheurt de wolken doormidden,

Je bent ergens beneden en de ster schijnt niet voor ons.

En we hebben tijd nodig om iets te zeggen, om te weten wat.

Maar mijn horizon zal versmelten met de jouwe en je zult het weten.

Refrein:

Door onze zielen te verwarmen, onze eden in te lossen, komt het leven de kusten binnen.

Onmerkbaar en onhoorbaar, na een storm, als in een kalmte, komt het leven de kusten binnen.

Door onze kettingen te breken, onze ondiepten te vullen, komt het leven de kusten binnen.

Door je aan het denken te zetten voordat je alle hoop verlaat, komt het leven de kusten binnen.

De schaduw zal het geluk van twee uitstorten, hun geheim.

Verberg het geluid met gordijnen, het verlangen van handen eromheen.

Maar wacht, voel het licht van iemands overwinningen en onderscheidingen.

Een schaduw is een vlek, het is een dageraad, maar het klopt in een druppel.

Refrein:

Door onze zielen te verwarmen, onze eden in te lossen, komt het leven de kusten binnen.

Onmerkbaar en onhoorbaar, na een storm, als in een kalmte, komt het leven de kusten binnen.

Door onze kettingen te breken, onze ondiepten te vullen, komt het leven de kusten binnen.

Door je aan het denken te zetten voordat je alle hoop verlaat, komt het leven de kusten binnen.

Door onze kettingen te breken, onze ondiepten te vullen, komt het leven de kusten binnen.

Door je aan het denken te zetten voordat je alle hoop verlaat, komt het leven de kusten binnen.