Раздумья мои - Григорий Лепс

Я пел песни, понятные мне одному.

Я теперь, как и прежде, по жизни пою.

Но теперь эти песни доступны для всех,

Там, где раньше я плакал, вы слышите смех.

Я живу без печали, без боли, и бед,

Есть на сотни вопросов готовый ответ.

Все мне в жизни знакомо, привычно давно-

Войны, слава, любовь и хмельное вино.

Припев:

Средь пыльных томов, пожелтевших страниц,

Я ловлю очертанья неведомых лиц —

Тех, что были, но прежде ушли,

И теперь это просто, и теперь это просто,

И теперь это просто раздумья мои.

Мне видней и понятней поступки, дела,

Я читаю по лицам, читаю глаза.

Вижу мысли чужие и чувства других,

Словно в книге знакомой заученный стих.

Бросил думы о вечном, себя опустил,

Словно ветер свободен, о прошлом забыл.

Полон сил, беззаботен, и лишь иногда

Остановит мой взор ледяная строка.

Припев:

Средь пыльных томов, пожелтевших страниц,

Я ловлю очертанья неведомых лиц —

Тех, что были, но прежде ушли,

И теперь это просто, и теперь это просто,

И теперь это просто раздумья мои.

Ik zong liedjes die voor mij alleen begrijpelijk waren.

Nu, zoals voorheen, zing ik voor het leven.

Maar nu zijn deze nummers voor iedereen beschikbaar,

Waar ik vroeger huilde, hoor je gelach.

Ik leef zonder verdriet, zonder pijn en problemen,

Er staan ​​honderden vragen klaar om te beantwoorden.

Alles in mijn leven is vertrouwd, vertrouwd voor een lange tijd -

Oorlogen, glorie, liefde en dronken wijn.

Refrein:

Tussen stoffige boeken, vergeelde pagina's,

Ik vang de contouren van onbekende gezichten -

Degenen die waren, maar eerst vertrokken,

En nu is het eenvoudig, en nu is het eenvoudig,

En nu zijn het alleen mijn gedachten.

Ik kan acties, daden,

Ik lees gezichten, ik lees ogen.

Ik zie de gedachten van anderen en de gevoelens van anderen,

Als een uit het hoofd geleerd vers in een bekend boek.

Verlaten gedachten over het eeuwige, verlaagde zich,

Alsof de wind vrij is, vergat ik het verleden.

Vol energie, zorgeloos en maar af en toe

De ijslijn zal mijn blik stoppen.

Refrein:

Tussen stoffige boeken, vergeelde pagina's,

Ik vang de contouren van onbekende gezichten -

Degenen die waren, maar eerst vertrokken,

En nu is het eenvoudig, en nu is het eenvoudig,

En nu zijn het alleen mijn gedachten.