Посвящение Мандельштаму - Григорий Лепс, Александр Розенбаум

В доме том

За углом,

Где давным-давно все быльем

Поросло,

Жил поэт

Много лет,

Он владел нам дарящим свет

Ремеслом.

Когда город забывался долгим сном

Да на стыках громыхали поезда,

Лишь одно светилось полночью окно,

Лишь одна горела на небе звезда.

Жил один, нелюдим,

Плыл, как айсберг, средь белых льдин

По судьбе,

Но стучат по ночам.

Ведал он не одну печаль —

Много бед.

Помнил кнопку леденящую звонка,

Раздирающего душу на куски,

Помнил дней испепеляющих канкан

Да Иуды аккуратные виски.

Здесь на старом еврейском кладбище

По старинке, в черте оседлости

Господа лежат и товарищи,

Кто-то в роскоши, кто-то в бедности.

Кто-то в камне, расшитом золотом,

Вдоль оградок — скамейки чистые,

Кто-то в камне замшелом, колотом

Позабытый родными, близкими.

Вот фельдфебель Ее Величества

Делит землю с портным из Гомеля.

Тот был бездарью, этот — личностью —

Оба в землю легли изгоями.

В доме том

За углом,

Где давным-давно все быльем

Поросло,

Поросло…

In dat huis

Om de hoek,

Waar lang geleden alles was

overwoekerd,

Er leefde een dichter

Vele jaren,

Hij bezat de gever van licht voor ons

Ambacht.

Toen de stad werd vergeten door een lange slaap

Ja, treinen rommelden op de kruispunten,

Slechts één raam scheen om middernacht,

Slechts één ster brandde aan de hemel.

Woonde alleen, ongezellig,

Drijfde als een ijsberg tussen witte ijsschotsen

door het lot

Maar ze kloppen 's nachts.

Hij kende meer dan één verdriet -

Veel moeite.

Ik herinnerde me de huiveringwekkende belknop,

de ziel aan stukken scheuren,

Ik herinnerde me de dagen van zinderende blikjes

Ja, Judas zuivere whisky.

Hier op de oude Joodse begraafplaats

Op de ouderwetse manier, in de Pale of Settlement

Heer leugen en kameraden,

Iemand in luxe, iemand in armoede.

Iemand in een steen geborduurd met goud

Langs de hekken - de banken zijn schoon,

Iemand in een bemoste steeksteen

Vergeten door familie en vrienden.

Hier is de sergeant-majoor van Hare Majesteit

Deelt land met een kleermaker uit Homel.

Die was een middelmatigheid, deze was een persoonlijkheid -

Beiden vielen als verschoppelingen in de grond.

In dat huis

Om de hoek,

Waar lang geleden alles was

overwoekerd,

Overwoekerd…