Братан - Александр Розенбаум

От окурков банка пухнет,

Дом от дыма повело,

И в жиру застыл обглоданный мосол.

С братаном сидим на кухне

За обеденным столом,

Водку пьём и вспоминаем то да сё.

Как мама сыпала горох

В угол горницы,

Пьяный отчим стол бодал,

Только не мычал,

Помнишь, Серый, как тепло

Было в дворницкой,

Где татарин нас, малых,

Привечал.

Голубей сожрала кошка,

Да он и был всего один,

Голубь сизый, беспородный, как и мы.

Но закусил губу Серёжка,

Кошку финкой засадил,

Оставалось нам два года до тюрьмы.

И проснулась в нас тогда

Кровь отцовская,

Мать признала, что мы с ним

Теста одного.

Нас бояться отчим стал,

Бел лицом стоял,

Если мы с братухой шли

На него.

Провожали утром ранним

От родимого крыльца,

Намотала жизнь шальная первый срок.

И протянула нам маманя

Телогреечку отца,

Перелатанную вдоль и поперёк.

Согревала нас она,

Молью битая,

Ровно тысячу семьсот

Сорок восемь дней,

А когда ушёл я с зоны

На «крытую»,

Уступил братан —

На «крытой"нужней.

Но не дождалась нас маманя

И тихонько померла

В аккурат на годовщину Октября.

А отчим, гад, пропал на БАМе,

На него не держим зла:

Всё, что было в этой жизни, всё не зря.

И я гоняю в «дальнобой»,

А Серый — стропалем,

Три пацанки на двоих

Да один сынок.

Раз в неделю посидим,

Взяли — хлопнули,

Беспородные, как тот

Голубок.

Вроде выпили немного,

Дом от дыма поседел,

Размотало, растащило по нутру,

И собираться стал Серёга —

Трудный был сегодня день,

Да и мне опять в дорогу поутру.

И ничего, что я не стал

Академиком,

Но не прошла мимо меня

Жизни красота.

Пусть кому-то и трудны

Понедельники,

А мне полегче, если рядом

Братан.

Van de sigarettenpeuken van de bank zwelt,

Het huis was verdreven van de rook,

En de aangevreten mosol bevroor in het vet.

Zittend met mijn broer in de keuken

Aan de eettafel

We drinken wodka en onthouden dit en dat.

Hoe mama erwten besprenkelde

In de hoek van de bovenkamer

Dronken stiefvader sloeg tegen de tafel

Mompelde gewoon niet

Weet je nog, Gray, hoe warm?

Het was in de kamer van de conciërge,

Waar is de Tataar van ons, kleintjes,

Begroet.

Duiven werden opgegeten door een kat

Ja, hij was de enige

De duif is grijs, gekruist, net als wij.

Maar Seryozhka beet op zijn lip,

Een kat geplant met een finca,

We hadden nog twee jaar voor de gevangenis.

En werd toen in ons wakker

vaderlijk bloed,

Moeder gaf toe dat we bij hem zijn

Een proef.

Onze stiefvader werd bang voor ons,

Bel gezicht stond

Als mijn broer en ik zouden lopen

Op hem.

Vroeg in de ochtend gezien

Vanaf de inheemse veranda,

Wond leven gek de eerste termijn.

En mijn moeder overhandigde ons

Vaders romper

Op en neer gepatched.

Ze hield ons warm

Mot gebroken,

Precies duizend zevenhonderd

Achtenveertig dagen

En toen ik de zone verliet

Op de "overdekte"

verloren broer -

Op de "overdekte" meer nodig.

Maar moeder wachtte niet op ons

En stilletjes stierf

Precies op tijd voor de verjaardag van oktober.

En mijn stiefvader, de bastaard, verdween bij BAM,

We hebben geen kwaad tegen hem:

Alles wat er in dit leven is gebeurd, is niet tevergeefs.

En ik rijd in "lange afstand",

En Gray is een slinger,

Drie jongens voor twee

Ja, een zoon.

We zitten een keer per week

Ze namen - sloegen,

Zo bastaard

Duif.

Het lijkt erop dat ze een beetje hebben gedronken

Het huis werd grijs van de rook,

Afgewikkeld, naar binnen gesleept,

En Seryoga begon te verzamelen -

Het was een moeilijke dag vandaag

Ja, en ik ben morgenochtend weer onderweg.

En niets dat ik ben geworden

Academicus

Maar ging me niet voorbij

De schoonheid van het leven.

Laat het moeilijk zijn voor iemand

maandagen

En het is makkelijker voor mij als ik in de buurt ben

broer.