Крыса - Григорий Лепс

Чем меньше знаешь, лучше спишь -

Теперь я на себе проверил.

Кто это выдумал, конечно,

Был мудрый черт,

Он знал потери.

Куда луна с небес ушла?

Ушла сиять в чужой постели.

И крови требует душа,

А разум возразить не смеет.

И эта боль дает мне власть,

И я парю на черных крыльях,

Как будто сердце из стекла

Дракона кровью вдруг налилось.

Я так хочу спасти тебя,

Но защищаю неумело.

В мозгу пульсируют слова:

Как ты могла?

Как ты посмела?

Поселилась и пригрелась

В моем сердце крыса-ревность.

Гложет сердце крыса-ревность.

Я могу убить ее,

Но вместе с ней убью и сердце я.

Запущен дом, в пыли мозги.

Я, как лимон на рыбу, выжат.

Я пью водяру от тоски,

И наяву чертей я вижу.

Себе не в силах отказать

В слюнявой, слабенькой надежде,

Что ты придешь в мою кровать

Так нежно, нежно -

Все, как прежде.

И эта боль дает мне власть,

Рука сильна и поступь смела,

Но сердце не дает понять:

"Как ты могла? Как ты посмела?".

Не может все, как прежде, быть -

Измена: нет живучей слова.

Не сможем мы ее забыть.

И все по кругу:

Снова, снова, снова.

Поселилась и пригрелась

В моем сердце крыса-ревность.

Гложет сердце крыса-ревность.

Я могу убить ее,

Но вместе с ней убью и сердце я.

Поселилась и пригрелась

В моем сердце крыса-ревность.

Гложет сердце крыса-ревность.

Я могу убить ее,

Но вместе с ней убью и сердце...

Поселилась и пригрелась

В моем сердце крыса-ревность.

Гложет сердце крыса-ревность.

Я могу убить ее,

Но вместе с ней убью и сердце я.

Hoe minder je weet, hoe beter je slaapt -

Nu heb ik het zelf gecontroleerd.

Wie heeft het uitgevonden natuurlijk

Er was een wijze duivel

Hij kende verliezen.

Waar is de maan vanuit de hemel heengegaan?

Ging om te schitteren in het bed van iemand anders.

En de ziel eist bloed

En de geest durft geen bezwaar te maken.

En deze pijn geeft me kracht

En ik zweef op zwarte vleugels

Als een hart van glas

De draak bloedde plotseling.

Ik wil je zo graag redden

Maar ik verdedig slecht.

De woorden pulseren in mijn hoofd:

Hoe kon je?

Hoe durf je?

Gesetteld en opgewarmd

In mijn hart is een rattenjaloezie.

De rattenjaloezie knaagt aan het hart.

ik kan haar vermoorden

Maar ik zal mijn hart met haar doden.

Het huis draait, de hersenen zitten in het stof.

Ik word uitgeperst als een citroen op een vis.

Ik drink water uit melancholie,

En in werkelijkheid zie ik duivels.

Ik kan mezelf niet weigeren

In een kwijlende, zwakke hoop,

dat je naar mijn bed komt

Zo zacht, zacht

Alles is zoals voorheen.

En deze pijn geeft me kracht

De hand is sterk en de stap is stoutmoedig,

Maar het hart maakt het niet duidelijk:

'Hoe kon je? Hoe durf je?'

Alles kan niet zijn zoals vroeger,

Verandering: er is geen hardnekkig woord.

We kunnen haar niet vergeten.

En rondom:

Opnieuw, opnieuw, opnieuw.

Gesetteld en opgewarmd

In mijn hart is een rattenjaloezie.

De rattenjaloezie knaagt aan het hart.

ik kan haar vermoorden

Maar ik zal mijn hart met haar doden.

Gesetteld en opgewarmd

In mijn hart is een rattenjaloezie.

De rattenjaloezie knaagt aan het hart.

ik kan haar vermoorden

Maar samen met haar zal ik mijn hart doden ...

Gesetteld en opgewarmd

In mijn hart is een rattenjaloezie.

De rattenjaloezie knaagt aan het hart.

ik kan haar vermoorden

Maar ik zal mijn hart met haar doden.