Sottosopra - Gianmaria Testa

Much more than the ground beneath my feet

Here I miss voices and the city

And I miss you, because I haven’t seen you

Since I’ve been here

We went up before the shift ended

To the factory roof to see

Whether from up there we could finally see

The one who got us fired

The first day he took off almost hurriedly

With us above and the others arguing below

But whose faces are those above the roof

And what do they have to look at?

Then the patrol car came tearing in

And a little boy waved from a window

Before night fell

The television crew set up shop

But no, I’m not coming down

Not even the television

Can make me come down

No, I’m not coming down

You go ahead

And go on television

Like passers-by during a sudden downpour

Crammed into a doorway’s only shelter

The people downstairs crushed themselves

Around the eye of the broadcast

'A relative of mine was up there on the roof.'

'outsourcing's to blame as far as I’m concerned'

Everyone wanted the microphone

To say something on television

And while darkness sank into the streets

And onto the gates and railings of Turin

And the light had gone out on the balcony

Where that little boy was

I thought for an instant that I saw you

Among the others showing solidarity down there

But it wasn’t you and I stayed up

On the roof camping out

Days and nights have gone by since that day

And there’s traffic in the streets again

Only rarely is there someone who lifts their gaze

And watches me watching

My comrades have gone, too, and I understand them

It isn’t so easy to stay

If there’s someone waiting for you

If you have someone you can tell things to

And so, all alone now, I keep watch on my own

And I no longer care about getting down or going back

Or even about knowing

Who got us fired

Unchanging days go by and I don’t count them

Let them take away the breath of those who follow them closely

I’ll stay here and, for now, make do

With a little boy’s wave

Veel meer dan de grond onder mijn voeten

Hier mis ik stemmen en de stad

En ik mis je, omdat ik je niet heb gezien

Sinds ik hier ben

We gingen naar boven voordat de dienst eindigde

Naar het fabrieksdak om te zien

Of we van bovenaf eindelijk konden zien

Degene die ons heeft ontslagen

De eerste dag vertrok hij bijna haastig

Met ons hierboven en de anderen die hieronder ruzie maken

Maar wiens gezichten zijn die boven het dak?

En waar moeten ze naar kijken?

Toen kwam de patrouillewagen aanrijden

En een kleine jongen zwaaide vanuit een raam

Voordat de nacht viel

De televisieploeg heeft een winkel opgezet

Maar nee, ik kom niet naar beneden

Zelfs de televisie niet

Kan me naar beneden laten komen

Nee, ik kom niet naar beneden

Ga je gang

En ga op televisie

Als voorbijgangers tijdens een plotselinge regenbui

Gepropt in de enige schuilplaats van een deuropening

De mensen beneden verpletterden zichzelf

Rond het oog van de uitzending

'Een familielid van mij was daarboven op het dak.'

'outsourcing is de schuld wat mij betreft'

Iedereen wilde de microfoon

Om iets op televisie te zeggen

En terwijl de duisternis in de straten zonk

En op de poorten en leuningen van Turijn

En het licht was uitgegaan op het balkon

Waar die kleine jongen was

Ik dacht even dat ik je zag

Onder de anderen die daar solidariteit tonen

Maar jij was het niet en ik bleef op

Op het dak kamperen

Dagen en nachten zijn voorbijgegaan sinds die dag

En er is weer verkeer op straat

Slechts zelden is er iemand die zijn blik opheft

En kijkt hoe ik kijk

Mijn kameraden zijn ook weg, en ik begrijp ze

Het is niet zo gemakkelijk om te blijven

Als er iemand op je wacht

Als je iemand hebt aan wie je dingen kunt vertellen

En dus, nu helemaal alleen, houd ik de wacht in mijn eentje

En het maakt me niet langer uit of ik naar beneden ga of terug ga

Of zelfs over weten

Door wie zijn we ontslagen?

Er gaan onveranderlijke dagen voorbij en ik tel ze niet mee

Laat ze de adem benemen van degenen die hen op de voet volgen

Ik blijf hier en doe het voorlopig

Met een zwaai van een kleine jongen