Lele - Gianmaria Testa

Lele looks at herself, satisfied

Even though everyone thinks her lost

And the mirror sends her face back to her:

Even it didn’t recognize her

Her mother worked hard

And certainly didn’t die for love;

She remembers nothing of her father

Just a distant idea of rancor

And then she had wide hips

And four mouths to feed

And, at night, not even dreams

Only specters to forget

And now she looks at herself and laughs

And her eyes lose their color

Surely she would never have hoped

That death would take away her pain

Lele looks at herself, satisfied

Even though everyone thinks her lost

And the mirror sends her face back to her:

Even it didn’t recognize her

Lele kijkt tevreden naar zichzelf

Ook al denkt iedereen dat ze verloren is

En de spiegel stuurt haar gezicht terug naar haar:

Zelfs het herkende haar niet

Haar moeder werkte hard

En stierf zeker niet voor liefde;

Ze herinnert zich niets van haar vader

Slechts een ver idee van rancune

En toen had ze brede heupen

En vier monden om te voeden

En 's nachts zelfs geen dromen

Alleen spoken om te vergeten

En nu kijkt ze naar zichzelf en lacht

En haar ogen verliezen hun kleur

Ze had toch nooit gehoopt

Dat de dood haar pijn zou wegnemen

Lele kijkt tevreden naar zichzelf

Ook al denkt iedereen dat ze verloren is

En de spiegel stuurt haar gezicht terug naar haar:

Zelfs het herkende haar niet