Lasciami andare - Gianmaria Testa

I didn’t come to say goodbye

Because I don’t know

The proper tone for a goodbye

Or even the words

For the occasion

Or where to put my hands

Where to look

Which wall of the room

To look at

I didn’t come to say goodbye

I didn’t come to say goodbye

Because I don’t understand

The proper time for a goodbye

That finds the right words

And bridges distance

And then frees your hands

And lets you look

Beyond the wall of a room

Look

I didn’t come to say goodbye

We’ll never retrace

Our steps, never

There will no longer be room

Not even in hiding

In days past, never

We’ll never come back

Or only to remember

That the time of memory

Is the time of delay

And it doesn’t make things come back

Let me go

I didn’t come to say goodbye

Though now I can see it

The proper tone for a goodbye

And I know the words

For the occasion

And I can shake hands

And I can look at

Any wall in a room

Look…

We’ll never come back…

Ik kwam niet om afscheid te nemen

Omdat ik het niet weet

De juiste toon voor een afscheid

Of zelfs de woorden

Voor de gelegenheid

Of waar ik mijn handen moet neerleggen

Waar moet je kijken

Welke muur van de kamer

Kijken naar

Ik kwam niet om afscheid te nemen

Ik kwam niet om afscheid te nemen

Omdat ik het niet begrijp

Het juiste moment voor een afscheid

Dat vindt de juiste woorden

En overbrugt afstand

En dan je handen vrij

En laat je kijken

Voorbij de muur van een kamer

Kijken

Ik kwam niet om afscheid te nemen

We komen nooit meer terug

Onze stappen, nooit

Er is geen ruimte meer

Zelfs niet ondergedoken

In de afgelopen dagen, nooit

We komen nooit meer terug

Of alleen om te onthouden

Dat de tijd van het geheugen

Is de tijd van vertraging?

En het zorgt er niet voor dat dingen terugkomen

Laat me gaan

Ik kwam niet om afscheid te nemen

Hoewel ik het nu kan zien

De juiste toon voor een afscheid

En ik ken de woorden

Voor de gelegenheid

En ik kan handen schudden

En ik kan kijken naar

Elke muur in een kamer

Kijken…

We komen nooit meer terug...