Maria - Gianmaria Testa

Maria ha due occhi che parlano per lei

Mi guarda e mi dice che non va

Se fosse proprio vero non so cosa darei

Per rubarle tutto il tempo che non ha

Cammino una mattina

Nascosto nella nebbia

E la vedo respirare dentro un bar

La chiamo con la mano

Lei dice — dove andiamo —

E i suoi occhi

Loro sanno come sta

Maria…

A me la città vecchia

Mi sa di nostalgia

Camminiamo fra la gente che cammina

E Maria con lo sguardo

Mi dice — andiamo via —

E i suoi occhi

Sono occhi più di prima

Maria…

E il nostro arrivederci

É un saluto come tanti

Con le macchine che coprono la voce

E gli occhi, quei suoi occhi

Sono due finestre bianche

E ci vedo dentro

Quello che mi piace

Maria heeft twee ogen die voor haar spreken

Hij kijkt me aan en zegt dat het fout is

Als het echt waar was, weet ik niet wat ik zou geven

Om alle tijd te stelen die ze niet heeft

Ik loop op een ochtend

Verborgen in de mist

En ik zie haar ademen in een bar

Ik roep haar met mijn hand

Ze zegt - waar gaan we heen -

en zijn ogen

Ze weten hoe het is

Maria ...

Voor mij de oude stad

Het smaakt naar nostalgie

We lopen tussen de mensen die lopen

En Maria met haar ogen

Hij vertelt me ​​- laten we gaan -

en zijn ogen

Het zijn meer ogen dan voorheen

Maria ...

En ons vaarwel

Het is een groet zoals vele anderen

Met de machines die de stem dekken

En de ogen, die ogen van haar

Het zijn twee witte ramen

En ik zie binnen

Dat vind ik leuk