Senza titolo - Gianmaria Testa

Se parli la gente non crede

Non sente ragioni di sorta

Se parli la gente non vuole

O peggio ti vogliono morta

Se dici di essere viva

Non capiscono, non stanno a sentire

Per loro non vale rinascere

Piuttosto é meglio morire

Occhi grandi, occhi strani, occhi vuoti

Occhi lucidi, occhi da idioti

Ti guardano andare via

Occhi pieni di gelosia

Dietro mura tappezzate di gioia

Di sorrisi, di giochi d’amore

Sotto tetti di carta dorata

Anche oggi ho trovato rancore

Il vecchio venditore di sorrisi

É partito da qualche giorno

Non ha lasciato recapiti

Non ha gridato — ritorno —

Ed anche la neve sciogliendosi

Ha scoperto la strada più nera

Ma i miei occhi ti guardano e dicono

— domani tornerà Primavera —

Als je praat, geloven mensen niet

Hij hoort geen enkele reden

Als je praat, willen mensen niet

Of erger nog, ze willen je dood

Als je zegt dat je leeft

Ze begrijpen het niet, ze luisteren niet

Voor hen is het niet de moeite waard om opnieuw geboren te worden

Het is eerder beter om te sterven

Grote ogen, vreemde ogen, lege ogen

Glanzende ogen, idiote ogen

Ze zien je gaan

Ogen vol jaloezie

Achter muren bedekt met vreugde

Van glimlachen, van liefdesspelletjes

Onder gouden papieren daken

Zelfs vandaag vond ik een wrok

De oude verkoper lacht

Hij is een paar dagen geleden vertrokken

Hij heeft geen contactgegevens achtergelaten

Hij riep niet - keer terug -

En ook de sneeuw die smelt

Hij ontdekte de zwartste manier

Maar mijn ogen kijken naar jou en zeggen

- Morgen komt de lente terug -