Pourquoi mon père - Gerard Lenorman

En février quarante cinq, je suis né

Petit village de province, libéré

La jeune fille en crainte, délivrée

Jeté comme une lettre, un colis de promesses

Sans timbre et sans adresse!

Ma mère s’est débrouillée comme elle pouvait

J'étais les suites d’un homme du passé

Ses petits emplois de bonne, suffisaient

C'était pas la misère

Mais les amis de ma mère,

J’en avais rien à faire

REFRAIN:

Warum mein vater

Traîne dans mon coeur

Warum mein vater

Mon enfance pleure

Warum mein vater

Traîne dans mon coeur

Warum mein vater

Mon enfance meure

Aujourd’hui j’ai un fils blond comme les blés

Le jeu des générations a gagné

Mais resurgissent les questions, oubliées

Auxquelles personne ne répond

Alors je me suis fait un nom

Que mes enfants porteront

REFRAIN

Warum mein vater

Traîne dans mon coeur

Warum mein vater

Mon enfance meure

Mon enfance meure.

In februari vijfenveertig werd ik geboren

Klein provinciaal dorp, bevrijd

Het gevreesde meisje, verlost

Weggegooid als een brief, een pakket beloften

Zonder postzegel en zonder adres!

Mijn moeder slaagde erin zoals ze kon

Ik was de nasleep van een man uit het verleden

Haar kleine dienstmeisjesjobs waren genoeg

Het was geen ellende

Maar de vrienden van mijn moeder,

het kon me niet schelen

REFREIN:

Warum mein vater

Sleep in mijn hart

Warum mein vater

mijn jeugd huilt

Warum mein vater

Sleep in mijn hart

Warum mein vater

mijn kindertijd sterft

Vandaag heb ik een blonde zoon als tarwe

Het generatiespel heeft gewonnen

Maar de vragen verschijnen weer, vergeten

dat niemand antwoordt

Dus ik heb een naam voor mezelf gemaakt

Die mijn kinderen zullen dragen

REFREIN

Warum mein vater

Sleep in mijn hart

Warum mein vater

mijn kindertijd sterft

Mijn jeugd sterft uit.