Зимние розы - Гарик Кричевский

А пушистый снег мягко стелится как положено в январе

И не верится мне не верится что опять вернусь я к тебе

Обниму твои плечи белые задрожишь опустишь глаза

Спросишь что же это я делаю скажешь я тебя не ждала

Ты забыла все или кажется и простить готова давно

Ну не вяжется и не вяжется разговор у нас все равно

Где я был морозы там лютые застывают даже слова

И во льдах грустят реки мутные и опасные берега

Припев:

Я тебе подарю зимних роз два букета

За два года в пути за два года в бегах

Я тебе расскажу что спасения нету

Что спасения нету на чужих берегах

Непутевая биография не моя вина не твоя,

А потом пойдут фотографии где мальчонка вылитый я За окном деревья качаются суетливо чай ты нальешь

Как-то глупо все получается только прошлого не вернешь

Припев:

Я тебе подарю зимних роз два букета

За два года в пути за два года в бегах

Я тебе расскажу что спасения нету

Что спасения нету на чужих берегах

Я возьму гитару разбитую ленинградскую всю в пыли

И спою я что-то забытое о смешной дворовой любви

Зазвенят аккорды не стройные старой музыки как во сне

Где же вы друзья мои школьные где-то бродите по земле

Я не знаю с кем ты повенчана, но родные стены не врут

И расскажут мне чуть застенчиво кто здесь был и как тут живут

Может поздно все начинается не моя вина не твоя

Только жизнь пока не кончается как январские холода

Припев:

Я тебе подарю зимних роз два букета

За два года в пути за два года в бегах

Я тебе расскажу что спасения нету

Что спасения нету на чужих берегах

Припев:

Я тебе подарю зимних роз два букета

За два года в пути за два года в бегах

Я тебе расскажу что спасения нету

Что спасения нету на чужих берегах

En donzige sneeuw verspreidt zich zachtjes zoals het hoort in januari

En ik kan niet geloven dat ik niet kan geloven dat ik weer bij je terugkom

Ik zal je witte schouders omhelzen, beven, je ogen neerslaan

Je vraagt ​​wat ik aan het doen ben, je zegt dat ik je niet had verwacht

Ben je alles vergeten of lijkt het erop dat je al lang geleden klaar bent om te vergeven?

Nou, het past niet en het gesprek past sowieso niet bij ons

Waar ik was, is er strenge vorst, zelfs woorden bevriezen

En in het ijs zijn rivieren trieste, modderige en gevaarlijke oevers

Refrein:

Ik geef je twee boeketten winterrozen

Twee jaar onderweg, twee jaar op de vlucht

Ik zal je zeggen dat er geen redding is

Dat er geen redding is op vreemde kusten

Een slechte biografie is niet mijn schuld, niet de jouwe,

En dan zullen er foto's zijn waar de jongen het evenbeeld van mij is Buiten het raam zwaaien de bomen ijverig thee die je schenkt

Alles blijkt op de een of andere manier stom, maar je kunt het verleden niet teruggeven

Refrein:

Ik geef je twee boeketten winterrozen

Twee jaar onderweg, twee jaar op de vlucht

Ik zal je zeggen dat er geen redding is

Dat er geen redding is op vreemde kusten

Ik neem een ​​kapotte Leningrad-gitaar, helemaal bedekt met stof

En ik zal iets vergeten over grappige tuinliefde zingen

Akkoorden zullen geen harmonieuze oude muziek weerklinken zoals in een droom

Waar zijn jullie, mijn schoolvrienden, dwalend over de aarde ergens?

Ik weet niet met wie je getrouwd bent, maar inheemse muren liegen niet

En ze zullen me een beetje verlegen vertellen wie hier was en hoe ze hier leven

Misschien begint alles laat, niet mijn schuld, niet de jouwe

Alleen het leven eindigt niet zoals de kou van januari

Refrein:

Ik geef je twee boeketten winterrozen

Twee jaar onderweg, twee jaar op de vlucht

Ik zal je zeggen dat er geen redding is

Dat er geen redding is op vreemde kusten

Refrein:

Ik geef je twee boeketten winterrozen

Twee jaar onderweg, twee jaar op de vlucht

Ik zal je zeggen dat er geen redding is

Dat er geen redding is op vreemde kusten