Прости, дорогая - Фёдор Чистяков

Все такое синее за моим окном

Все покрылось инеем, словно серебром

Руки тянутся к перу

Написать письмо

Я так давно хотел сказать,

Но не нашел лишь слов

Ты просто меня, дорогая, прости,

Просто свои я запутал пути

Наплел клубков, не расплести — прости

Моей голове не так мало лет,

Как в ней отделить, что явь, а что нет

Кончилось лето, на дворе осень, скоро выпадет снег

Сколько пройдено путей и пролито слез

Голый я в полях лежал, птицы ели мозг

Сердце в хлам разбитое я хотел собрать

Руки все изрезал в кровь — приходи спасать

Прости, дорогая, годы прошли

Ветер задул и мы с ума все сошли

Он выдул весь мозг и разметал по краям земли

Я был здесь и там, на луне и в аду

Очнулся на кухне я вполном бреду,

Без денег в кармане, с сердцем в стакане — куда я пойду?

У реки два берега и один поток

Для одной гармонии здесь слишком много строк

Берега не сходятся даже у реки,

А мы вообще два валенка у одной ноги

Утром встречу я рассвет встану по часам

Кости мертвые отдам я соседским псам

Пищу пусть свою грызут, мне не съесть такой,

А в сердце возвращаются радость и покой

Прости, дорогая, всю эту боль

Сколько еще мне играть эту роль?

Я явно не тот, кого ты ждала,

Прости, что живой

Прости, дорогая, весь этот бред,

Я думал, как лучше, но вышло что вышло

И кончилось лето, а на дворе осень, скоро выключат свет

Моей голове не так мало лет, наплел клубков — не расплести

Прости, шлет привет через интернет твой дед

(с)Дядя Фёдор

Alles is zo blauw buiten mijn raam

Alles was bedekt met rijp, zoals zilver

Handen reiken naar de pen

Schrijf een brief

Ik wilde al zo lang zeggen

Maar ik vond niet alleen woorden

Jij alleen mij, schat, het spijt me

Ik heb gewoon mijn wegen verward

Geweven ballen, niet uit elkaar halen - het spijt me

Mijn hoofd is niet zo jong

Hoe daarin te scheiden wat echt is en wat niet?

De zomer is voorbij, de herfst is in de tuin, de sneeuw zal snel vallen

Hoeveel paden zijn bewandeld en tranen zijn vergoten?

Ik lag naakt in de velden, de vogels aten mijn hersens op

Gebroken hart in de prullenbak die ik wilde verzamelen

Handen allemaal in het bloed gesneden - kom om te redden

Het spijt me schat, de jaren zijn voorbij

De wind blies en we werden allemaal gek

Hij blies het hele brein uit en verspreidde het over de randen van de aarde

Ik ben hier en daar geweest, op de maan en in de hel

Ik werd wakker in de keuken, ik ben helemaal uitzinnig,

Met geen geld op zak, met mijn hart in een glas, waar zal ik heen gaan?

De rivier heeft twee oevers en één stroom

Er zijn te veel regels voor één harmonie

Zelfs bij de rivier komen de oevers niet samen,

En we zijn over het algemeen twee vilten laarzen aan één voet

In de ochtend zal ik de dageraad ontmoeten, ik zal opstaan ​​met de klok

Ik geef de dode botten aan de honden van de buren

Laat ze maar op hun eten knagen, dit kan ik niet eten

En vreugde en vrede keren terug naar het hart

Het spijt me schat, al deze pijn

Hoe lang moet ik deze rol nog spelen?

Ik ben duidelijk niet degene op wie je wachtte,

sorry dat ik nog leef

Het spijt me, schat, al deze onzin,

Ik dacht dat het beter was, maar het bleek wat er gebeurde

En de zomer is voorbij, en de herfst is in de tuin, de lichten gaan binnenkort uit

Mijn hoofd is niet zo jong, ik weefde ballen - ontspan niet

Het spijt me, je grootvader stuurt de groeten via internet

(c) Oom Fedor