Два пустяка - Фёдор Чистяков

Когда же, когда мы поплывём с тобой в страну,

Где сосны ночью дарят тишину.

Когда же, когда мы поплывём с тобой в страну,

Где птицы помнят первую весну.

Ну когда же, когда мы с тобою, ты и я,

Увидев землю бросим якоря.

И вдруг станет ближе то, что было далеко,

Станет дальше то, что было нелегко.

Вот по небу беззаботно летят облака,

И вот наша лодка быстра и легка,

Нас уносит с тобой река,

Как будто два пустяка.

Взмах весла, и с собой печали унесла вода,

Не навсегда, но лишь на миг

Чаек крик и солнца тепло мне помогло.

Когда же, когда мы поплывём с тобой в страну,

Где не нужно вспоминать о прошедших днях.

Когда же, когда мы поплывём с тобой в страну,

Где незачем скрывать ничего в глазах.

Где по небу беззаботно летят облака,

Наша лодка будет быстра и легка,

Всплеск воды, и две тысячи две звезды.

Рассыпались по воде везде.

Мириады крупиц, острия золотых спиц,

Солнца лучей, радости тепло

Проникают сквозь стекло,

В глубину зрачков.

Наяву кино, мир загадочен

Сквозь стёкла тёмных очков.

И ты скажешь, это лучше чем мечты.

Я рассмеёмся вместе я и ты.

И услышим, кругом такая тишина,

Как будто кончилась война.

Ты в наступившей тишине

В объятья бросишься ко мне

По небу летят облака, словно пух,

Я забуду о том, что гнетёт так мой дух,

Всё унесёт река, как будто два пустяка.

Как будто два пустяка…

Всё унесёт река…

Wanneer, wanneer zullen we met u naar het land varen,

Waar pijnbomen 's nachts stilte geven.

Wanneer, wanneer zullen we met u naar het land varen,

Waar de vogels zich de eerste lente herinneren.

Nou, wanneer, als we bij jou zijn, jij en ik,

Als we land zien, laten we het anker vallen.

En plotseling zal wat ver weg was dichterbij komen,

Wat niet gemakkelijk was, gaat door.

Hier vliegen wolken achteloos door de lucht,

En nu is onze boot snel en licht,

We worden met je meegevoerd door de rivier,

Het zijn net twee lege ruimtes.

Een golf van de riem, en het water droeg verdriet met zich mee,

Niet voor altijd, maar voor even

De kreet van meeuwen en de warmte van de zon hielpen me.

Wanneer, wanneer zullen we met u naar het land varen,

Waar je niet hoeft te denken aan vervlogen tijden.

Wanneer, wanneer zullen we met u naar het land varen,

Waar het niet nodig is om iets in de ogen te verbergen.

Waar wolken achteloos door de lucht vliegen,

Onze boot zal snel en licht zijn,

Splash van water, en tweeduizend twee sterren.

Overal verspreid over het water.

Ontelbare korrels, punten van gouden naalden,

Zonnestralen, warmte van vreugde

Door glas dringen

Tot in de diepte van de pupillen.

Wakker worden bioscoop, de wereld is mysterieus

Door een donkere bril.

En je zegt dat het beter is dan dromen.

Ik zal samen lachen jij en ik.

En we zullen horen, het is overal zo stil,

Alsof de oorlog voorbij was.

Je bent in de daaropvolgende stilte

Gooi jezelf in mijn armen

Wolken vliegen door de lucht als dons,

Ik zal vergeten dat mijn geest zo onderdrukt is,

Alles zal meegesleurd worden door de rivier, als twee kleinigheden.

Alsof twee kleinigheden...

De rivier neemt alles...