Улица Ленина. 20 лет спустя - Фёдор Чистяков, F4BAND

Ты спросишь меня, почему иногда я молчу?

Почему не смеюсь и не улыбаюсь?

Просто серьезную вещь я поведать хочу —

Историю жизни своей рассказать собираюсь.

Как меня мама зачала на улице Ленина,

Как меня там зарубало время от времени.

И как приобрел я синдром улицы Ленина,

И как до сих пор зарубает время от времени.

Не в ногу со всеми шагать там было не принято,

Иметь свое мнение это почти преступление,

С проклятьями в сердце песню хвалы петь в намордниках

И вместе будущность весело строить счастливую.

Вот так я и жил на улице Ленина

И горькую с горя глушил время от времени!

Вот так я и жил на улице Ленина

И горькую с горя глушил время от времени!

Съехал оттуда давно, с переменою адреса,

Чтоб все забыть словно сон и начать жизнь по-новому,

Рабство духовное сбросить и жить с новой радостью,

И обрести свободу свою и достоинство.

Время течет как река и уносится в прошлое

Живу я в свободной стране — все цивилизовано,

Но то ли чего-то не понял, а то ли мерещится.

Как будто бы все тоже самое, только по-новому…

Снова как будто стою на улице Ленина

и у меня дежа вю время от времени.

Снова как будто стою на улице Ленина

и у меня дежа вю время от времени!

Вот — думаю я, куда же попали мы?

Как хорошо, что хотя б не на улицу Сталина.

И вот я снова пою на улице Ленина

Про то, как меня зарубает время от времени…

Je vraagt ​​me waarom ik soms stil ben?

Waarom lach en lach ik niet?

Ik wil je gewoon iets serieus vertellen -

Ik ga het verhaal van mijn leven vertellen.

Hoe mijn moeder mij verwekte in Lenin Street,

Hoe ik daar van tijd tot tijd werd gekapt.

En hoe ik het Lenin-straatsyndroom kreeg,

En hoe het nog steeds af en toe hackt.

Het was niet de gewoonte om met iedereen uit de pas te lopen,

Een mening hebben is bijna een misdaad

Zing met vloeken in het hart een loflied in muilkorven

En samen is het leuk om aan een gelukkige toekomst te bouwen.

Zo woonde ik in de Leninstraat

En van tijd tot tijd een bitter verdriet dempte!

Zo woonde ik in de Leninstraat

En van tijd tot tijd een bitter verdriet dempte!

Ik ben daar lang geleden verhuisd, met een adreswijziging,

Om alles als een droom te vergeten en het leven op een nieuwe manier te beginnen,

Werp geestelijke slavernij af en leef met nieuwe vreugde,

En vind je vrijheid en waardigheid.

De tijd stroomt als een rivier en wordt meegesleurd in het verleden

Ik woon in een vrij land - alles is beschaafd,

Maar of hij begreep iets niet, of hij verbeeldt het zich.

Alsof alles hetzelfde is, alleen op een nieuwe manier...

Nogmaals, alsof ik in Lenin Street sta

en ik heb af en toe een deja vu.

Nogmaals, alsof ik in Lenin Street sta

en ik heb af en toe een deja vu!

Dus - ik denk, waar zijn we terechtgekomen?

Het is maar goed dat in ieder geval niet in de Stalinstraat.

En hier ben ik weer aan het zingen in Lenin Street

Over hoe het me van tijd tot tijd hackt...