Ондатр - Фёдор Чистяков

Он не передаёт радиосигналов,

Он разводит круги на воде.

Он начинает работу ночью в субботу

При мерцающей полярной звезде.

Он строит плотину, чтобы затопить хату,

Ему неведом вентиль чистой воды.

Он всего-то смешная волосатая крыса,

Но если дальше, то дойдёт до беды.

Он погрыз все ножки у столов и стульев

И догрызает мою кровать.

Я не знаю за что, не знаю зачем

Он пришел мешать мне спать.

А у наших у ворот ходит-бродит Терминатор.

Он всех в гости приглашает в свой домашний кинотеатр.

Новый блокбастер — «Ондатр».

Он сидит в засаде, он готовиться к прыжку,

На воде не всплеска, все давно легли спать.

Только утки ни о чем не подозревают,

Они хотят на юг, они уже почти взлетают.

Он хватает за ласту их вожака.

У всех замерло сердце.

Поднимается шум.

Утки хлопают крыльями, тяжело взлетают,

Вожак поднимается.

Взлетает вся стая.

Но зубы сомкнулись, челюсти как капкан.

Он не выпускает жертву.

На болоте туман.

Он поднимается ввысь, как на воздушном шаре.

Всё болото кричит, как при пожаре.

А на берегу проживает граф.

У этого графа в комнате шкаф.

В шкафу живет пара собак.

От этих собак трепещет враг.

Впрочем, от них трепещут все —

Они любого могут сделать подобным колбасе.

Они не говорят «ГАВ!»

— они говорят «АМ!»

И раскусывают напополам.

Но чем же закончился этот сюжет?

В доме напротив — одинокий сосед.

В его окна ворвался солнечный свет,

И он вскочил с постели ни свет, ни заря,

Чтоб посмотреть как взлетает Ондатр!

Смотри, как он летит, этот ондатр!

Но кто-нибудь скажет: «Вы сгущаете краски!»

Но какое время, такие и сказки.

Смотрел в окно, пришло вдохновенье,

Вот и взял и написал стихотворенье.

Раньше я был молод, а теперь я старый дед.

Мне стукнуло вчера восемьдесят лет.

Мои стихи — собачья чушь, лошадиный бред.

Это авангард абсурда на старости лет.

Я вчера собирал в лесу шелуху.

Собирал шелуху и играл в чепуху.

Выхожу я на Монмартр — достаю свой медиатор.

И считаю до пяти — Эн, Дэ, Труа, Катр!

Настоящий Ондатр!

Это просто Ондатр!

Ондатр!

Ондатр!

Ондатр!

Настоящий Ондатр!

Это просто Ондатр!

Het zendt geen radiosignalen uit,

Hij maakt cirkels op het water.

Hij begint zaterdagavond te werken

Met een fonkelende poolster.

Hij bouwt een dam om de hut te laten overstromen,

Hij kent de klep van zuiver water niet.

Hij is gewoon een grappige harige rat,

Maar als het verder gaat, wordt het een ramp.

Hij kauwde op alle poten van de tafels en stoelen

En knaagt aan mijn bed.

Ik weet niet waarom, ik weet niet waarom

Hij kwam om mijn slaap te verstoren.

En bij onze poorten loopt en dwaalt de Terminator.

Hij nodigt iedereen uit om zijn thuisbioscoop te bezoeken.

Nieuwe kaskraker - "Muskrat".

Hij zit in een hinderlaag, hij bereidt zich voor om te springen,

Er was geen plons op het water, iedereen was allang naar bed gegaan.

Alleen eenden vermoeden niets,

Ze willen naar het zuiden, ze stijgen bijna op.

Hij grijpt hun leider bij de flipper.

Ieders hart zonk.

Lawaai stijgt.

Eenden klappen met hun vleugels, stijgen hard op,

De leider staat op.

De hele kudde vertrekt.

Maar de tanden sloten zich, de kaken waren als een val.

Hij laat het slachtoffer niet vrij.

Er hangt mist in het moeras.

Hij stijgt op als een ballon.

Het hele moeras schreeuwt als een vuur.

En de graaf woont aan de kust.

Deze graaf heeft een kast in zijn kamer.

In de kast wonen een paar honden.

Deze honden laten de vijand beven.

Iedereen beeft echter van hen -

Ze kunnen iedereen op een worst laten lijken.

Ze zeggen niet "inslag!"

- ze zeggen "AM!"

En ze bijten doormidden.

Maar hoe eindigde dit verhaal?

In het huis tegenover is een eenzame buurman.

Het zonlicht viel zijn ramen binnen,

En hij sprong uit bed, noch licht noch dageraad,

Om te zien hoe de Muskrat opstijgt!

Kijk hoe hij vliegt, deze muskusrat!

Maar iemand zal zeggen: "Je overdrijft!"

Maar hoe laat, dat zijn sprookjes.

Ik keek uit het raam, inspiratie kwam,

Dus ik nam en schreef een gedicht.

Vroeger was ik jong, maar nu ben ik een oude grootvader.

Gisteren ben ik tachtig geworden.

Mijn gedichten zijn hondenonzin, paardenonzin.

Dit is de voorhoede van absurditeit op oudere leeftijd.

Gisteren was ik kaf aan het verzamelen in het bos.

Hij verzamelde kaf en speelde onzin.

Ik ga naar Montmartre - ik haal mijn plectrum tevoorschijn.

En ik tel tot vijf - En, De, Troyes, Quatre!

Echte Muskrat!

Het is gewoon een muskusrat!

Muskusrat!

Muskusrat!

Muskusrat!

Echte Muskrat!

Het is gewoon een muskusrat!