Stanza 365 - Fred De Palma

Mi chiedi perchè il cielo è grigio

È perchè c'è il cemento pure in paradiso

Mi chiedi perchè litighiamo

Perchè ci piace litigare per fare pace

Ma ci pensi mai?

Che prima guardavamo il cielo e ora guardiamo Sky (Sky)

È assurdo se ci pensi dai

Mentre apro un’altra bottiglia di Champagne

Cerchi di tenermi i piedi in terra come Chagall

Non sono molto bravo a stare ai patti

Sono molto più bravo a stare ai party

Sono già tipo le 7:20

Fare ste serate mi uccide

Sono vittima degli eventi

Nel cielo, no, non sono i lampi

È Dio che vuole che mi sposto da te

Mi sta facendo i lampeggianti

Prima volevo solo te, ora sono così solo che

Nemmeno il karma ritorna da me

Ora la festa finisce

E resto solo, dietro le quinte

Ora la distanza l’avverto

Che ironia la mia stanza d’albergo

È un anno che

Gli sorrido fissando nel vuoto

Ma non sanno che

Ho davanti una foto in cui guardo te

Non so per quanto ti ricorderò

Mentre affogo dentro questi shot

E perdo i sensi di colpo

Ma i sensi di colpa no

Vedo il letto che si stringe

Senza te sembra un freezer

Vieni da me, la mia stanza d’hotel

È la numero 365

Mi chiedono se nei pezzi parlo di me

Se sono mai stato fidanzato

Io dico: «Macché»

Ho sempre preso un po' di qua

Un po' di lì, un po' di là

Come quando ti prepari un piatto

Dal buffet ma

Tu mi aspettavi a casa sveglia

Arrotolata nelle lenzuola come una caramella

Ora, quando torno a casa, c'è solo la para sveglia

E mi ritrovo a mangiare da solo dalla teglia

È assurdo, no?

Che, ora, il mio numero di stanza

È lo stesso numero di giorni che ci distanzia

Dico a tutti che sto bene, ma è una farsa

Ormai vivo nel panico, ho preso la cittadin-ansia

E ogni volta che salgo sul palco

Spero ancora di vedere il tuo sguardo dall’alto

Solo per fissarti come fossi un ritratto

E vederti andare via come fossi in ritardo

Ora la festa finisce

E resto solo, dietro le quinte

Ora la distanza l’avverto

Che ironia la mia stanza d’albergo

È un anno che

Gli sorrido fissando nel vuoto

Ma non sanno che

Ho davanti una foto in cui guardo te

Non so per quanto ti ricorderò

Mentre affogo dentro questi shot

E perdo i sensi di colpo

Ma i sensi di colpa no

Vedo il letto che si stringe

Senza te sembra un freezer

Vieni da me, la mia stanza d’hotel

È la numero 365

Je vraagt ​​me waarom de lucht grijs is

Het is omdat er ook beton in de hemel is

Je vraagt ​​me waarom we vechten

Omdat we graag vechten om vrede te sluiten

Maar denk je er wel eens over na?

Vroeger keken we naar de lucht en nu kijken we naar de lucht (lucht)

Het is absurd als je erover nadenkt

Terwijl ik nog een fles champagne openmaak

Probeer mijn voeten op de grond te houden zoals Chagall

Ik ben niet zo goed in onderhandelen

Ik ben veel beter in op feestjes zijn

Het is al 7:20

Het maken van deze avonden maakt me kapot

Ik ben een slachtoffer van gebeurtenissen

In de lucht, nee, het is niet de bliksem

Het is God die wil dat ik bij je wegga

Hij laat me knipperen

Vroeger wilde ik alleen jou, nu ben ik zo alleen dat

Zelfs karma komt niet bij me terug

Nu is het feest afgelopen

En ik ben alleen gelaten achter de schermen

Nu waarschuw ik de afstand

Hoe ironisch is mijn hotelkamer

Het is een jaar geleden

Ik glimlach naar hem terwijl hij in de ruimte staart

Maar dat weten ze niet

Ik heb een foto voor me waarop ik naar jou kijk

Ik weet niet hoe lang ik je zal herinneren

Terwijl ik verdrink in deze shots

En ik verlies ineens het bewustzijn

Maar schuld is dat niet

Ik zie het bed strakker worden

Zonder jou lijkt het wel een vriezer

Kom naar mij, mijn hotelkamer

Het is nummer 365

Ze vragen me of ik het over mezelf heb in de stukken

Als ik ooit verloofd ben geweest

Ik zeg: "helemaal niet"

Ik heb altijd een beetje van hier

Een beetje daar, een beetje verder

Zoals wanneer je een gerecht klaarmaakt

Van het buffet maar

Je wachtte me thuis wakker op

Opgerold in de lakens als snoep

Nu, als ik thuiskom, is er alleen het para-alarm

En ik merk dat ik alleen uit de pan eet

Het is absurd, nietwaar?

Wat nu mijn kamernummer is

Het is hetzelfde aantal dagen dat ons afstand doet

Ik vertel iedereen dat het goed met me gaat, maar het is een farce

Nu leef ik in paniek, ik heb de burgerangst genomen

En elke keer als ik het podium bestijg

Ik hoop nog steeds je blik van boven te zien

Gewoon om naar je te staren als een portret

En zie je vertrekken alsof je te laat was

Nu is het feest afgelopen

En ik ben alleen gelaten achter de schermen

Nu waarschuw ik de afstand

Hoe ironisch is mijn hotelkamer

Het is een jaar geleden

Ik glimlach naar hem terwijl hij in de ruimte staart

Maar dat weten ze niet

Ik heb een foto voor me waarop ik naar jou kijk

Ik weet niet hoe lang ik je zal herinneren

Terwijl ik verdrink in deze shots

En ik verlies ineens het bewustzijn

Maar schuld is dat niet

Ik zie het bed strakker worden

Zonder jou lijkt het wel een vriezer

Kom naar mij, mijn hotelkamer

Het is nummer 365