Una manciata di miracoli - Franco Califano

Riconoscere i propri limiti

Far convivere due caratteri

Quando è giusto voltare pagine

Non è facile ma si può

Basta crederci fino all’ultimo

Poi saltare tutti gli ostacoli

E imparate tutte le regole

Non si deve sbagliare più

E così il nostro amore

È una manciata di miracoli

Perché se vado a rovistare

Nei miei secoli

Vedo partenze e fogli… stop!

Gli affetti sono sempre stati vuoti a perdere

I nostri cuori invece battono all’unisono

Chi sbaglia di noi due lo ammette

E non si replica

E se noi siamo ancora qui

Dobbiamo dire grazie solamente a noi

Noi sappiamo com'è difficile

Accoppiare le nostre fantasie

Ma rendiamo ogni cosa facile

Aiutando le nostre idee

E così il nostro amore

È una manciata di miracoli

Che abbiamo fatto in due

Centrando l’impossibile

Quell’impossibile realtà

Che vede vincere due cuori sulla libertà

Troviamo accartocciati dietro ogni angolo

Sentiamo coppie lamentarsi di ogni vivere

Chi è sopraffatto dalla noia

E chi va avanti solo nell’ipocrisia

E così il nostro amore

È una manciata di miracoli

Che abbiamo fatto in due

Centrando l’impossibile

E se noi siamo ancora qui

Dobbiamo dire grazie solamente a noi

Herken je beperkingen

Twee karakters samenbrengen

Wanneer het goed is om pagina's om te slaan

Het is niet makkelijk maar het kan wel

Geloof het maar tot het laatst

Spring dan over alle obstakels

En leer alle regels

Je moet niet meer fout gaan

En zo is onze liefde

Het is een handvol wonderen

Want als ik ga rommelen

In mijn eeuwen

Ik zie vertrekken en lakens... stop!

Genegenheid is altijd leeg geweest om te verliezen

Onze harten daarentegen kloppen in koor

Degenen onder ons die ongelijk hebben, geven het toe

En het repliceert niet

Wat als we er nog zijn

We moeten alleen ons bedanken

We weten hoe moeilijk het is

Match onze fantasieën

Maar laten we het makkelijk maken

Onze ideeën helpen

En zo is onze liefde

Het is een handvol wonderen

Wat we in twee hebben gedaan

Het onmogelijke raken

Die onmogelijke realiteit

Waarmee twee harten de vrijheid winnen

We vinden het verfrommeld om elke hoek

We horen stellen klagen over elk leven

Wie wordt overweldigd door verveling?

En wie gaat er alleen maar door in hypocrisie?

En zo is onze liefde

Het is een handvol wonderen

Wat we in twee hebben gedaan

Het onmogelijke raken

Wat als we er nog zijn

We moeten alleen ons bedanken