Roma e settembre - Franco Califano

Chi se li scorda pi?

quei lacrimoni

che hai pianto ieri quanno sei partita

ar core mio te c’eri avvicinata

Er tempo ha rovinato proprio tutto

s'?

messo a piove sopra sta partenza

la stessa eredit?

d’ogni vacanza.

Roma e Settembre so' la stessa cosa

diventano le mie malinconie

Settembre vor di' autunno e Roma casa

e in mano nun c’ho pi?

le trecce tue.

Devo resta' 'n artr’anno nell’attesa

speranno intanto de scordamme tutto,

cercanno nell’autunno la sorpresa

pe' nun mor?

cos?

cor core asciutto

pe' nun mori' cos?

cor core asciutto

Chi se li scorda quei capelli d’oro

quell’occhi che hai rubato dentro ar mare,

nemmeno fossi 'n vecchio pescatore.

In fondo un po' de bene te lo vojo

o a di' la verit?

so' innamorato

e nun t’ho detto niente per orgoglio

perch?

a 'st' amore nun c’ho mai creduto

darei 'na capocciata su uno scoglio

si nun te scorder?

so' rovinato

Si nun te scorder?

so' rovinato

Wie vergeet ze nog?

die tranen

dat je gisteren huilde toen je wegging

ben je in mijn hart benaderd

Eh de tijd heeft alles verpest

s'?

boven aan de regen gezet is vertrek

dezelfde erfenis?

van elke vakantie.

Rome en september weten hetzelfde

word mijn melancholie

September van de herfst en Rome thuis

en in mijn hand heb ik niet meer?

je vlechten.

Ik moet blijven in afwachting van een volgend jaar

ondertussen hopen ze alles te vergeten,

ze zoeken verrassing in de herfst

pe 'nun mor?

hoezo?

cor kern droog

pe 'non stierf' cos?

cor kern droog

Wie vergeet dat gouden haar

die ogen die je in de zee stal,

Ik was niet eens een oude visser.

Ik wil tenslotte dat je een beetje goed bent

of de waarheid vertellen?

ik ben verliefd

en ik heb je niets verteld uit trots

waarom?

Ik heb nooit in deze liefde geloofd

Ik zou een kop op een rots geven

ja non jij scoort?

ik ben geruïneerd

Si nun te sorder?

ik ben geruïneerd