La malinconia - Franco Califano

Dei libri imporverati sur comò

Che ho appena aperti e che mai rivedrò

Le mie chitare che ho dimenticate

Per tera co' le corde arugginite

Er caminetto nun l’ho acceso più

Da quanno a casa nun ce sei più tu

Le lettere so' ormai 'na rarità

De tutto er resto che ne parlo a fa'

È la malinconia… è la malinconia… è la malinconia…

Un vecchio pescatore nun po' più

Portà la barca a remi fin laggiù

Se guarda er mare suo co' nostalgia

Poi spegne la lampara e così sia

Cammina ma nun c’ha 'na meta sua

O' 'n' ombra che je tiene compagnia

'na vita dedicata tutta ar mare

Ch'è stato er primo e l’urtimo suo amore

È la malinconia… è la malinconia… è la malinconia…

'N amico che nun ricordavi più

Lo incontri 'n giorno co' diec’anni 'n più

C’ha tante rughe che te fa' pietà

E odi le parole: tempo fa !

Perché nun poi fa' a meno de pensà

Che pure tu sei nato pe' 'nvecchià

E te fai 'n pianto sulla vita tua

Perché la trovi inutile follia

È la malinconia… è la malinconia… è la malinconia…

Se tu pentita ritornassi qui

Cor nodo 'n gola te verei ad aprì

Convinto de volette ancora bene

Ma nun te potrei dì tornamo 'nzieme

Perché non troverei nell’occhi tua

L’antico amore della vita mia

E te direi co' tutta l’onestà

«perché stai qui… che sei tornata a fa …

È la malinconia… è la malinconia… è la malinconia…

È la malinconia… è la malinconia… è la malinconia…

Stoffige boeken op het dressoir

Die ik net heb geopend en die ik nooit meer zal zien

Mijn gitaren die ik ben vergeten

Voor tera co 'roestige snaren'

Ik heb de open haard niet meer aangestoken

Van quanno naar huis ben jij niet meer

De letters zijn nu een zeldzaamheid

Van al de rest dat ik erover praat om te doen

Het is melancholie ... het is melancholie ... het is melancholie ...

Een oude visser niet meer

Hij gaat daar met de roeiboot heen

Als het met nostalgie naar de zee kijkt

Dan zet hij de lampara uit en het zij zo

Loop maar er is geen eigen doel

O''n'schaduw die je gezelschap houdt

'een leven geheel gewijd aan de zee'

Hij was de eerste en zijn liefde

Het is melancholie ... het is melancholie ... het is melancholie ...

'N vriend die je nooit meer herinnerde

Je ontmoet hem 'n dag met' tien jaar' of meer

Er zijn zoveel rimpels waar je medelijden mee hebt

En haat de woorden: lang geleden!

Waarom doe je het niet zonder na te denken

Dat ook jij bent geboren pe '' nvecchià

En je huilt niet om je leven

Omdat je het nutteloze waanzin vindt

Het is melancholie ... het is melancholie ... het is melancholie ...

Als je berouw hebt, kom je hier terug

Cor knoop 'n keel die je zou gaan openen

Overtuigd de volette nog steeds goed

Maar ik zou nooit meer naar je terug kunnen gaan

Omdat ik het niet in jouw ogen zou vinden

De oude liefde van mijn leven

En ik zou je met alle eerlijkheid zeggen

"Waarom ben je hier ... waar je geleden naar terugging ...

Het is melancholie ... het is melancholie ... het is melancholie ...

Het is melancholie ... het is melancholie ... het is melancholie ...