Лето 17 - ФОГЕЛЬ

Лето 17, и нам лишь по 15

Давай целоваться, нам некуда деваться

Мы вряд ли вернём это время назад

У моря влюблённые встретим закат

Лето 17, и нам лишь по 15

Не надо бояться, нам нечего стесняться

На крышах домов мы с тобою вдвоём

Мы выше, чем горы, так громко поём

Лето 17, и нам лишь по 15

Давай целоваться, нам некуда деваться

Мы вряд ли вернём это время назад

У моря влюблённые встретим закат

Лето 17, и нам лишь по 15

Не надо бояться, нам нечего стесняться

На крышах домов мы с тобою вдвоём

Мы выше, чем горы, так громко поём

Июль нас зажигает молодых

Сумасшедшие ребята, но мы вовсе не больны

Сердце бьётся быстрым ритмом в наших клеточках грудных

Мы так любим эти ночи выдыхая серый дым

Кое-как своей башкой все экзамены я сдал

Мама ты уж извини, но запорол я аттестат

Я бегу от 102-ых темной ночью по дворам

Я отдам любые деньги, свою юность не отдам

Эти 92 дня - мы не сможем позабыть

Эти 92 дня - о как они родны

Мы так любим отрываться, мы любим так любить

И ты видишь эти горы, нам пора их покорить

И пусть все наши мечты этим летом сбудутся

Только ты не уходи, ведь я так люблю тебя

Хочу разрывать танцпол, каждый вечер до утра

Жаль, что дней у нас осталось только 92!

Лето 17, и нам лишь по 15

Давай целоваться, нам некуда деваться

Мы вряд ли вернём это время назад

У моря влюблённые встретим закат

Лето 17, и нам лишь по 15

Давай целоваться, нам некуда деваться

Мы вряд ли вернём это время назад

У моря влюблённые встретим закат

Лето 17, и нам лишь по 15

Не надо бояться, нам нечего стесняться

На крышах домов мы с тобою вдвоём

Мы выше, чем горы, так громко поём

Zomer 17 en we zijn nog maar 15

Laten we kussen, we kunnen nergens heen

Het is onwaarschijnlijk dat we deze keer teruggaan?

Aan zee zullen geliefden de zonsondergang ontmoeten

Zomer 17 en we zijn nog maar 15

U hoeft niet bang te zijn, we hoeven ons nergens voor te schamen

Op de daken van de huizen, jij en ik samen

We zijn hoger dan de bergen, we zingen zo luid

Zomer 17 en we zijn nog maar 15

Laten we kussen, we kunnen nergens heen

Het is onwaarschijnlijk dat we deze keer teruggaan?

Aan zee zullen geliefden de zonsondergang ontmoeten

Zomer 17 en we zijn nog maar 15

U hoeft niet bang te zijn, we hoeven ons nergens voor te schamen

Op de daken van de huizen, jij en ik samen

We zijn hoger dan de bergen, we zingen zo luid

Juli ontsteekt ons jong

Gekke jongens, maar we zijn helemaal niet ziek

Het hart klopt snel in onze borstcellen

We houden zoveel van deze nachten dat we grijze rook uitademen

Op de een of andere manier heb ik met mijn hoofd alle examens gehaald

Mam, het spijt me, maar ik heb mijn certificaat verpest

Ik ren van de 102s op een donkere nacht door de werven

Ik zal geen geld geven, ik zal mijn jeugd niet geven

Deze 92 dagen - we kunnen het niet vergeten

Deze 92 dagen - oh wat zijn ze dierbaar

We houden zo veel van feesten, we houden zo veel van houden

En je ziet deze bergen, het is tijd voor ons om ze te veroveren

En mogen al onze dromen uitkomen deze zomer

Ga gewoon niet weg, want ik hou zoveel van je

Ik wil de dansvloer breken, elke avond tot de ochtend

Jammer dat we nog maar 92 dagen hebben!

Zomer 17 en we zijn nog maar 15

Laten we kussen, we kunnen nergens heen

Het is onwaarschijnlijk dat we deze keer teruggaan?

Aan zee zullen geliefden de zonsondergang ontmoeten

Zomer 17 en we zijn nog maar 15

Laten we kussen, we kunnen nergens heen

Het is onwaarschijnlijk dat we deze keer teruggaan?

Aan zee zullen geliefden de zonsondergang ontmoeten

Zomer 17 en we zijn nog maar 15

U hoeft niet bang te zijn, we hoeven ons nergens voor te schamen

Op de daken van de huizen, jij en ik samen

We zijn hoger dan de bergen, we zingen zo luid