Prsm (2020) - Family and Friends

Close the blinds, and lock the door

You’re not welcome anymore

Life is brief, and talk is cheap

But it’s more than we can afford

You say we’re wasting away our youth

I say we could all use a little time

Your mouth was asking for the truth

Your eyes were begging for a lie

Nothing’s lost, but something’s missing

Just an endless well to keep you wishing

Try, I try, but I can’t make sense of it

Held it to the light to find, I’m just another color in your prism

I fear there’s a sickness in my head

There’s a body in my bed

A set of eyes in the window’s reflection

But I don’t recognize them

Try and fight it

I can’t shake the shape of your tongue from my lips

Fractures in the feelings feasting

Keeping time, when nothing is now as it once was

What’s left to lose?

It feels we’re going backwards

Blue skies and greener pastures

It seems we’re chasing after

Something that can’t be captured

I think I’d rather like to believe

We’re all just lost and lonesome

Seeking our missing pieces, incomplete

So beautifully broken

Nothing’s lost but something’s missing

Just an endless well to keep you wishing

Try, I try, but I can’t make any sense of it

Held it to the light to find, I’m just another color in your prism

Sluit de jaloezieën en doe de deur op slot

Je bent niet meer welkom

Het leven is kort en praten is goedkoop

Maar het is meer dan we ons kunnen veroorloven

Je zegt dat we onze jeugd verkwisten

Ik zeg dat we allemaal wat tijd kunnen gebruiken

Je mond vroeg om de waarheid

Je ogen smeekten om een ​​leugen

Er is niets verloren, maar er ontbreekt iets

Gewoon een eindeloze bron om je te laten wensen

Probeer, ik probeer, maar ik begrijp er niets van

Hield het tegen het licht om te vinden, ik ben gewoon een andere kleur in je prisma

Ik vrees dat er een ziekte in mijn hoofd zit

Er ligt een lijk in mijn bed

Een paar ogen in de weerspiegeling van het raam

Maar ik herken ze niet

Probeer het te bestrijden

Ik kan de vorm van je tong niet van mijn lippen krijgen

Breuken in de gevoelens feesten

Tijd bijhouden, als niets meer is zoals het ooit was

Wat valt er nog te verliezen?

Het voelt alsof we achteruit gaan

Blauwe luchten en groenere weiden

Het lijkt erop dat we achterna zitten

Iets dat niet kan worden vastgelegd

Ik denk dat ik liever zou willen geloven

We zijn allemaal gewoon verloren en eenzaam

Op zoek naar onze ontbrekende stukken, onvolledig

Zo mooi kapot

Er is niets verloren, maar er ontbreekt iets

Gewoon een eindeloze bron om je te laten wensen

Probeer, ik probeer, maar ik begrijp er niets van

Hield het tegen het licht om te vinden, ik ben gewoon een andere kleur in je prisma