Молчание - Ева Польна

Не прерывая повести, я разрываю круг.

Больше не верю совести, в этом, она — не друг.

Как избежать усталости, может быть чудом вдруг.

Только не надо жалости, этих напрасных мук.

Припев:

Любовь без сожаления дарю, она уже и так почти не дышит.

И, если я с тобой не говорю — это потому, что ты не слышишь.

Любовь без сожаления дарю, и верю в неизбежное прощание.

И, если я с тобой не говорю, потому, что ты — само молчание.

Видимо дело в гордости — гордость такой пустяк.

Мне не хватило твердости сделать последний шаг.

Хочется верить в лучшее… Может быть просто спишь…

Дай, я тебя послушаю… Чтож ты не говоришь?

Припев:

Любовь без сожаления дарю, она уже и так почти не дышит.

И, если я с тобой не говорю — это потому, что ты не слышишь.

Любовь без сожаления дарю, и верю в неизбежное прощание.

И, если я с тобой не говорю, потому, что ты — само молчание.

И будто бы и не было всех этих дней.

Каждый из которых длится тысячу лет.

Знаешь, я поверю гораздо скорей…

Не во все эти «Да», а одно твое «Нет».

Любовь без сожаления дарю, она уже и так почти не дышит.

И, если я с тобой не говорю — это потому, что ты не слышишь.

Любовь без сожаления дарю, и верю в неизбежное прощание.

И, если я с тобой не говорю, потому, что ты — само молчание.

Молчание…

Молчание…

Zonder het verhaal te onderbreken, doorbreek ik de cirkel.

Ik geloof niet meer in het geweten, hierin is ze geen vriendin.

Vermoeidheid vermijden kan ineens een wonder zijn.

Heb gewoon geen medelijden nodig, deze ijdele kwellingen.

Refrein:

Ik geef liefde zonder spijt, het ademt al bijna niet.

En als ik niet met je praat, is dat omdat je het niet hoort.

Ik geef liefde zonder spijt, en ik geloof in het onvermijdelijke afscheid.

En als ik niet met je praat, is dat omdat je de stilte zelf bent.

Blijkbaar is het een kwestie van trots - trots is zo'n kleinigheid.

Ik had de moed niet om de laatste stap te zetten.

Ik wil geloven in het beste... Misschien slaap je gewoon...

Laat me naar je luisteren... Waarom zeg je niet?

Refrein:

Ik geef liefde zonder spijt, het ademt al bijna niet.

En als ik niet met je praat, is dat omdat je het niet hoort.

Ik geef liefde zonder spijt, en ik geloof in het onvermijdelijke afscheid.

En als ik niet met je praat, is dat omdat je de stilte zelf bent.

En alsof al die dagen niet bestonden.

Die elk duizend jaar duren.

Weet je, ik zal veel eerder geloven...

Niet al deze "Ja", maar uw enige "Nee".

Ik geef liefde zonder spijt, het ademt al bijna niet.

En als ik niet met je praat, is dat omdat je het niet hoort.

Ik geef liefde zonder spijt, en ik geloof in het onvermijdelijke afscheid.

En als ik niet met je praat, is dat omdat je de stilte zelf bent.

Stilte…

Stilte…