Мало - Ева Польна

Такси у подьезда, уже пол часа, телефон разрывается.

И вроде бы всё решено между нами, — и я ухожу.

Давай, отрывай, поскорей!

Ты же видишь: одной мне не справится.

Я силы в себе сделать шаг до порога не нахожу.

И вновь суета: поезда, самолеты — я словно на острове.

А рядом, проходят чужие, которым родными не стать.

Но эта любовь поделила мне жизнь на «До» и на «После» неё.

И если отпустишь, то я упаду, — и мне больше не встать.

Припев:

Тебя я нашла — себя потеряла.

Ну, как же, ну как же, я раньше жила, как я дышала?

А я, не ждала, я даже не знала, как мало, как мало

Мне будет тебя;

как мне тебя мало.

Остаться одной — это проще всего, хлопнуть дверью и выбежать.

И снова вперед, не сдаваться, надеяться, снова искать.

Но знаю — уже, без тебя на плечах, этот мир мне не выдержать.

Ты даже не думаешь, уйдя до порога, меня отпускать.

Припев:

Тебя я нашла — себя потеряла.

Ну, как же, ну как же, я раньше жила, как я дышала?

А я, не ждала, я даже не знала, как мало, как мало

Мне будет тебя;

как мне тебя мало.

Тебя мне так мало.

Как мало…

А я, не ждала… А я, и не знала, не знала…

Тебя я нашла — себя потеряла.

Ну, как же, ну как же, я раньше жила, как я дышала?

А я, не ждала, я даже не знала, как мало, как мало

Мне будет тебя;

как мне тебя мало.

Тебя мне так мало.

Ева Польна — Мало.

Ноябрь, 2015.

Taxi bij de ingang, al een half uur, de telefoon is gescheurd.

En alles lijkt tussen ons beslist te zijn, en ik vertrek.

Kom op, kom op, schiet op!

U ziet: ik kan het niet alleen.

Ik vind de kracht niet in mezelf om een ​​stap naar de drempel te zetten.

En weer de ijdelheid: treinen, vliegtuigen - het is alsof ik op een eiland ben.

En in de buurt passeren vreemden, die geen familieleden kunnen worden.

Maar deze liefde verdeelde mijn leven in "voor" en "na".

En als je loslaat, zal ik vallen en niet meer opstaan.

Refrein:

Ik vond je - ik verloor mezelf.

Wel, hoe, wel, hoe leefde ik vroeger, hoe ademde ik?

En ik wachtte niet, ik wist niet eens hoe weinig, hoe weinig

Ik zal je hebben;

Hoe ik je mis.

Alleen blijven is het makkelijkste, de deur dichtslaan en wegrennen.

En weer vooruit, niet opgeven, hopen, opnieuw zoeken.

Maar ik weet het - nu al, zonder jou op mijn schouders, kan ik deze wereld niet uitstaan.

Je denkt er niet eens aan, als je naar de drempel bent gegaan, om me te laten gaan.

Refrein:

Ik vond je - ik verloor mezelf.

Wel, hoe, wel, hoe leefde ik vroeger, hoe ademde ik?

En ik wachtte niet, ik wist niet eens hoe weinig, hoe weinig

Ik zal je hebben;

Hoe ik je mis.

Ik heb niet genoeg van je.

Zo weinig…

Maar ik wachtte niet... Maar ik wist het niet, ik wist het niet...

Ik vond je - ik verloor mezelf.

Wel, hoe, wel, hoe leefde ik vroeger, hoe ademde ik?

En ik wachtte niet, ik wist niet eens hoe weinig, hoe weinig

Ik zal je hebben;

Hoe ik je mis.

Ik heb niet genoeg van je.

Eva Polna - Weinig.

november, 2015.