За домами - МАЛЬБЭК, Сюзанна, Эрика Лундмоен

Я иду.

Я иду.

Я иду.

Я иду.

Я иду вокруг дома, вижу светится листва.

В моей голове фонтаны, как Иисуса волшебство.

В городе один из ста, мне не нужно вещество.

Я рождаю эти смыслы из глубины существа.

Я и есть то вещество (рра!)

Я не верю в большинство.

Я и есть то вещество.

Я не верю в большинство.

Я и есть то вещество.

Я не верю в большинство.

За домами тёмный лес меня манит, как магнитом.

Мне казалось, ты исчез в этом зеркале разбитом.

Это пусть темница, я почти принцесса

Грёбанного мира.

Здесь не бывает стресса.

Нежность кашемира в этих странных нотах

Подпевает кто-то, честно, ядовита жизнь.

Кто-то, спев, петляет, место оставляет мало мер.

Это означает - я здесь подставляю звуки сфер.

Пусть они не знают, даже ощущают страх -

Только эта музыка здесь мусор обращает в прах.

Я-а!

Я-а!

Из вида не теряй этот наш с тобой террариум,

И город весь подарен нам, но нам нужен лишь лес.

Я от тебя растаю, как ледники растают.

Скажи мне, как попали мы в этот дикий замес?

За домами тёмный лес меня манит, как магнитом.

Мне казалось, ты исчез в этом зеркале разбитом.

За домами тёмный лес меня манит, как магнитом.

Мне казалось, ты исчез в этом зеркале разбитом.

Из какого теста слеплена та правда.

Связи очень тесно.

Двигаю всех нагло.

Никаких улыбок и глупых обещаний.

Знаю - мир жестокий, состоящий из страданий.

Стоит помнить, ты должен запомнить,

Это стоит помнить, ты должен запомнить,

Это стоит помнить, ты должен запомнить,

Это стоит помнить, ты должен запомнить.

Это стоит помнить, ты должен запомнить,

Это стоит помнить, ты должен запомнить.

За домами тёмный лес меня манит, как магнитом.

Мне казалось, ты исчез в этом зеркале разбитом.

За домами тёмный лес меня манит, как магнитом.

Мне казалось, ты исчез в этом зеркале разбитом.

Ik ga.

Ik ga.

Ik ga.

Ik ga.

Ik loop door het huis, ik zie dat het gebladerte gloeit.

Fonteinen in mijn hoofd als Jezus magie.

Een op de honderd in de stad, ik heb geen substantie nodig.

Ik geef geboorte aan deze betekenissen vanuit de diepten van het zijn.

Ik ben die stof (rra!)

Ik geloof niet in de meerderheid.

Ik ben die stof.

Ik geloof niet in de meerderheid.

Ik ben die stof.

Ik geloof niet in de meerderheid.

Achter de huizen wenkt het donkere bos me als een magneet.

Het leek me dat je verdween in deze kapotte spiegel.

Laat het een kerker zijn, ik ben bijna een prinses

Verdomde wereld.

Er is hier geen spanning.

De tederheid van kasjmier in deze vreemde tonen

Iemand zingt mee, eerlijk gezegd, het leven is giftig.

Iemand, die heeft gezongen, windt, laat de plaats weinig maatregelen over.

Dit betekent - ik vervang hier de klanken van de sferen.

Laat ze het niet weten, voel zelfs angst -

Alleen deze muziek hier verandert afval in stof.

IA!

IA!

Verlies dit terrarium van ons samen met jou niet uit het oog,

En de hele stad is aan ons gegeven, maar we hebben alleen een bos nodig.

Ik zal van je smelten, zoals gletsjers zullen smelten.

Vertel me, hoe zijn we in deze wilde puinhoop beland?

Achter de huizen wenkt het donkere bos me als een magneet.

Het leek me dat je verdween in deze kapotte spiegel.

Achter de huizen wenkt het donkere bos me als een magneet.

Het leek me dat je verdween in deze kapotte spiegel.

Uit welke test die waarheid wordt gevormd.

De banden zijn erg strak.

Ik beweeg iedereen brutaal.

Geen glimlachen of domme beloften.

Ik weet het - de wereld is wreed en bestaat uit lijden.

Het is het onthouden waard, je moet onthouden

Het is het onthouden waard, je moet onthouden

Het is het onthouden waard, je moet onthouden

Het is het onthouden waard, je moet onthouden.

Het is het onthouden waard, je moet onthouden

Het is het onthouden waard, je moet onthouden.

Achter de huizen wenkt het donkere bos me als een magneet.

Het leek me dat je verdween in deze kapotte spiegel.

Achter de huizen wenkt het donkere bos me als een magneet.

Het leek me dat je verdween in deze kapotte spiegel.