Высота - МАЛЬБЭК, Сюзанна

Дни и минуты падают в ноты,

Стану спокойней от дождя.

Где вдохновение, там повороты

Слишком крутые для меня.

Это работа.

Не забудь, кто ты.

Все свои детские мечты

Устремлю в небо, как самолёты —

Только не бойся высоты.

Мир наших картинок из огромной паутины.

Время сходит, как лавина и его не удержать.

Тут меняются витрины.

Люди, голоса, картины,

За окном твоей машины стали каплями дождя.

Снова бег от той рутины, мы — всего лишь половины,

Но, по прежнему едины — этим стоит дорожить.

Люди слишком уязвимы, да, без исключения — все мы,

Мыслим слишком коллективно.

Хотим знать, как нужно жить, и —

Голос вновь срывается на крик.

Каждый из нас так и не привык (не привык).

Ты глазами ловишь каждый блик.

Знаешь, мы заехали в тупик.

Люди-моторы пытаются быть.

О нас разговоры не остановить.

Этот мир огромный, и в этом никто мы.

Пустые перроны — лишь повод любить.

Дни и минуты падают в ноты,

Стану спокойней от дождя.

То вдохновение, то повороты

Слишком крутые для меня.

Это работа.

Не забудь, кто ты.

Все свои детские мечты

Устремлю в небо, как самолёты —

Только не бойся высоты.

Так надо, этот спектакль,

Мы запутаны в сетях,

Та дорога, где так строго

Судят тех, кто знает как.

Нет, не трогай;

нет, не трогай,

Пусть останется в сердцах

Звук, что волны тобой полны —

Заменяет любой страх.

Дни и минуты падают в ноты,

Стану спокойней от дождя.

Где вдохновение, там повороты

Слишком крутые для меня.

Это работа.

Не забудь, кто ты.

Все свои детские мечты

Устремлю в небо, как самолёты —

Только не бойся высоты.

Только не бойся высоты.

Dagen en minuten vallen in noten

Ik zal rustiger zijn van de regen.

Waar inspiratie is, zijn wendingen

Te cool voor mij.

Dit is werk.

Vergeet niet wie je bent.

Al je kinderdromen

Ik vlieg de lucht in als vliegtuigen -

Heb alleen geen hoogtevrees.

De wereld van onze foto's van een enorm web.

De tijd zakt als een lawine naar beneden en is niet te stoppen.

De ramen veranderen.

Mensen, stemmen, foto's,

Buiten het raam van je auto werden regendruppels.

Weer rennend van die routine, we zijn maar helften

Maar nog steeds verenigd - het is de moeite waard om te koesteren.

Mensen zijn te kwetsbaar, ja, zonder uitzondering - wij allemaal,

We denken te collectief.

We willen weten hoe we moeten leven, en -

De stem breekt weer uit in een schreeuw.

Ieder van ons is dat niet gewend (niet gewend).

Je vangt elke blik op met je ogen.

Weet je, we zitten op een dood spoor.

Motorische mensen proberen te zijn.

Je kunt niet stoppen met praten over ons.

Deze wereld is enorm, en wij zijn er niemand in.

Lege platforms zijn slechts een excuus om lief te hebben.

Dagen en minuten vallen in noten

Ik zal rustiger zijn van de regen.

Die inspiratie, dan verandert

Te cool voor mij.

Dit is werk.

Vergeet niet wie je bent.

Al je kinderdromen

Ik vlieg de lucht in als vliegtuigen -

Heb alleen geen hoogtevrees.

Het is dus nodig, deze voorstelling,

We zijn verstrikt in netwerken

Die weg waar zo strikt

Zij die weten hoe worden geoordeeld.

Nee, niet aanraken;

nee, niet aanraken

Laat het in de harten blijven

Het geluid dat de golven vol van jou zijn -

Vervangt elke angst.

Dagen en minuten vallen in noten

Ik zal rustiger zijn van de regen.

Waar inspiratie is, zijn wendingen

Te cool voor mij.

Dit is werk.

Vergeet niet wie je bent.

Al je kinderdromen

Ik vlieg de lucht in als vliegtuigen -

Heb alleen geen hoogtevrees.

Heb alleen geen hoogtevrees.