Равнодушие - МАЛЬБЭК, Сюзанна

Давно потускневший город

Под рев ледяных моторов

Пытается выжать соки

Но плесень там не Рокфоров

От удушия круги под глазами наружу

Равнодушия я полон, немного простужен

Закрой небо рукой, мы не помним

Как нас зовут, дорогой мой друг

Проведи меня до дома, мы знакомы до истомы

Комом в горле застрянут, день был слишком натянут

Проведи меня до дома, мы знакомы до истомы

Комом в горле застрянут, день был слишком натянут

Изнеженной снежной коже тепла не хватает точно

Давай никому не скажем о том, как все в мире сложно

Я помню тебя другую, без трещин в усталых глазах

И больше я не ревную, меня ждет пустая трасса

От удушья круги под глазами наружу

Равнодушия я полон, немного простужен

Закрой небо рукой, мы не помним, как нас зовут

Дорогой мой друг

Проведи меня до дома, мы знакомы до истомы

Комом в горле застрянут, день был слишком натянут

Проведи меня до дома, мы знакомы до истомы

Комом в горле застрянут, день был слишком натянут

Een lang vervaagde stad

Onder het gebrul van ijsmotoren

Probeert sap te maken

Maar de schimmel daar is niet Roquefort

Van verstikking, kringen onder de ogen naar buiten

Ik ben vol onverschilligheid, ik heb het een beetje koud

Sluit de lucht met je hand, we herinneren het ons niet

Wat is onze naam, mijn beste vriend?

Breng me naar huis, we zijn vertrouwd tot op het punt van loomheid

Een brok in de keel stak, de dag was te krap

Breng me naar huis, we zijn vertrouwd tot op het punt van loomheid

Een brok in de keel stak, de dag was te krap

Een verwende besneeuwde huid mist zeker warmte

Laten we niemand vertellen hoe ingewikkeld alles in de wereld is

Ik herinner me je anders, zonder barsten in vermoeide ogen

En ik ben niet meer jaloers, een lege baan wacht op me

Van verstikking, kringen onder de ogen naar buiten

Ik ben vol onverschilligheid, ik heb het een beetje koud

Bedek de lucht met je hand, we herinneren onze namen niet meer

Mijn beste vriend

Breng me naar huis, we zijn vertrouwd tot op het punt van loomheid

Een brok in de keel stak, de dag was te krap

Breng me naar huis, we zijn vertrouwd tot op het punt van loomheid

Een brok in de keel stak, de dag was te krap