Sonnenkalt - Eric Fish

Kälte klirrt mein Atem vereist

Und ich friere

Weiße Welt starr und stumm steht der Wald

Wie ein Riese — tot

Gleißend bricht auf dem See aus Glas

Mutter Sonne

Ihre Wärme erreicht nicht mein Herz

Eine Träne — rollt

Ist der Sommer nur Erinnerung

Darf ich hoffen dass er wiederkommt

Und mich auftaut — die Erstarrung bricht

Immer wenn ich nicht weiter weiß

Komm ich hierher

Denn man sagt ein Schatz liegt unterm Eis

Und ich suche — ihn

Meine Träume all mein Sehnen

Sind vereist nun meine Tränen

Spülen mich ins Reich der Fantasie

Ist der Sommer…

Zögernd der erste Schritt barfuß auf Glas

Und ich sehe

Auf dem Grund nur mein Spiegelbild blass

Ich verstehe nun

Denn der Sommer ruht doch in mir

Ich bin sicher er ist auch in Dir

In Dir selbst tief lauert das Tier

Dass Du auch kennst Dass da ruft nach mir

Dass durchs Eis bricht — bis zum Horizont

Mijn adem bevriest in de kou

En ik bevries

Het bos staat stijf en dom

Als een reus - dood

Glinsterende pauzes op het meer van glas

moeder zon

Jouw warmte bereikt mijn hart niet

Een traan - rollen

Is de zomer slechts een herinnering

Mag ik hopen dat hij terugkomt

En ontdooit me - de verdoving breekt

Telkens als ik niet weet wat ik moet doen

ik kom hier

Omdat ze zeggen dat er een schat onder het ijs ligt

En ik ben op zoek naar - hem

Mijn dromen al mijn verlangens

Mijn tranen zijn nu bevroren

Spoel me naar het rijk van de fantasie

Is de zomer...

De eerste aarzelende stap op blote voeten op glas

En ik zie

Op de grond bleek alleen mijn spiegelbeeld

ik begrijp het nu

Omdat de zomer in mij rust

Ik weet zeker dat hij ook in jou zit

Het dier schuilt diep in jou

Dat je ook weet Dat er om mij roept

Dat breekt door het ijs - naar de horizon