Glaub an dich! - Eric Fish

Schon der Versuch,

dir in die Augen zu sehn,

muss scheitern, denn du

musst nun dringend gehen,

um dich selbst zu besuchen.

Denn aus deiner Haut

kannst und willst du nicht raus.

Hier bist du zu Haus,

weil du nur dir allein vertraust.

Und darum merkst du nicht,

dass jeder dich liebt.

Denn du und dein Leiden,

ihr seid sein Paar.

Und darum glaubst du nicht,

dass du wunderschön bist.

Und durch deine Tränen

ist das auch nicht mehr wahr!

In deinem Gefängnis

bist du Wärter und Koch.

Malst Blumen an Wände

und fürchtest dich doch,

eine Tür zu malen,

die ins Freie führt.

Wo die Welt dich berührt,

in der du ständig frierst,

in der du jeden Mut verlierst.

Und darum merkst du nicht

Nur Mut meine Kleine,

du wirst vermisst.

Von Jenen, die wissen wollen,

wie du wirklich bist.

Drum komm heraus

und glaub an dich!

Und dann merkst du gleich,

dass jeder dich liebt.

Denn du und die Welt,

ihr seid ein Paar.

Und dann glaubst du daran,

dass du wunderschön bist.

Dann weinst du vor Glück,

und das ist wunderbar!

Zelfs de poging

kijk in je ogen

moet mislukken omdat jij

moet nu gaan

jezelf te bezoeken.

Vanwege je huid

je kunt en wilt niet naar buiten.

Hier ben je thuis

omdat je alleen jezelf vertrouwt.

En daarom merk je het niet

dat iedereen van je houdt

Omdat jij en je lijden

jij bent zijn koppel

En daarom geloof je niet

dat je mooi bent.

En door je tranen

is dat niet meer waar!

In jouw gevangenis

Ben jij een keeper en een kok?

Verf bloemen op muren

en toch ben je bang

een deur schilderen

die naar buiten leidt.

Waar de wereld je raakt

waarin je constant bevriest,

waarin je alle moed verliest.

En daarom merk je het niet

Heb moed mijn kleintje

je mist.

Van degenen die het willen weten

zoals je werkelijk bent.

Naar buiten komen

en geloof in jezelf!

En dan merk je het meteen

dat iedereen van je houdt

Omdat jij en de wereld

jullie zijn een stel

En dan geloof je

dat je mooi bent.

Dan huil je van geluk

en dat is prachtig!