100 Jahre - Eric Fish

Sieben lange Wochen schon

Geistern wir durchs Schlaraffenland der Liebe

Gesättigt unsre Triebe —

Ausgelaugt unsre Lust

Du nagelst mich ans Kreuz des Südens

Und trägst ein Kleid aus dem Stoff

Aus dem die Träume warn

Ein Geier kreist schon über unserm Leben

Dass sich biegt und windet

Nicht mehr zusammen findet!

Denn wo die Liebe hinfällt

Da tritt sie sich auch fest

Und aus dem Rest wächst schweigen

Und aus dem Reigen unsrer frühen Tänze

Wird der letzte Walzer ganz am Ende

Gib mir 100 Jahre Zeit

Dann werde ich ein neuer Mensch

Dann mach ich mich für Dich bereit

Dann has (s?)t Du mich

Für alle Zeit

Sieben lange Wochen schon

Taumeln wir im Spinnennetz des Lebens

Versponnen alle Wege

Umsonst all die Müh

Du hörst noch immer dieses Lied

Das Dich in meine Arme trieb

Ganz kratzig schon — ein jeder Ton

Denn wo ein Wille, ist nicht immer auch ein Weg

Aber sicher ein Gebüsch

In dem man sich versteckt

Und trauernd zusieht

Wie sich der andere die Wunden leckt

Gib mir 100 Jahre Zeit …

Al zeven lange weken

Laten we spook door het land van veel liefde

Bevredigt onze instincten -

Onze lust uitgeput

Je nagelt me ​​aan het Zuiderkruis

En draag een jurk gemaakt van de stof

Waarvoor waarschuwen dromen

Er cirkelt al een gier over ons leven

Dat buigt en draait

Kunnen elkaar niet meer vinden!

Want waar liefde valt

Dan schopt ze zichzelf ook

En stilte groeit uit de rest

En van de dans van onze vroege dansen

Zal de laatste wals helemaal aan het einde zijn

Geef me 100 jaar

Dan word ik een nieuw mens

Dan maak ik me klaar voor je

Dan heb je (s?) mij niet

Voor altijd

Al zeven lange weken

Laten we wankelen in het spinnenweb van het leven

Alle paden zijn gesponnen

Alle moeite voor niets

Je hoort dat liedje nog steeds

Dat dreef je in mijn armen

Vrij krassend - elke noot

Want waar een wil is, is niet altijd een weg

Maar zeker een struik

waarin men zich verbergt

En helaas horloges

Hoe de ander zijn wonden likt

Geef me 100 jaar...