Last Opus - Elizabeth & the Catapult

Like an ancient painting past its prime

You’re the only picture in my mind

And you’re sleeping so peacefully

In a far-off world where you were mine

And in the quiet hours of the dark

There’s a statue of you in my yard

Made of pinecones and a honeydew

I’ll spend a lifetime resurrecting you

And you’re the opus I’m never to write again

Never to finish in the end

And you’re the masterpiece lost inside my head

Never to sound

Never to sound again

And I have tried to paint your eyes once more

But I can never capture their true form

Still I see you and I feel you

'Til my paintbrush splatters to the floor

And you’re the opus I’m never to write again

Never to finish in the end

You’re the masterpiece lost inside my head

Never to sound

Never to sound again

Als een oud schilderij over zijn hoogtepunt heen

Jij bent de enige foto in mijn gedachten

En je slaapt zo vredig

In een verre wereld waar je van mij was

En in de stille uren van het donker

Er staat een standbeeld van jou in mijn tuin

Gemaakt van dennenappels en honingdauw

Ik zal mijn hele leven besteden om je weer tot leven te wekken

En jij bent het opus dat ik nooit meer zal schrijven

Om uiteindelijk nooit te eindigen

En jij bent het meesterwerk dat in mijn hoofd verdwaald is

Nooit meer klinken

Nooit meer klinken

En ik heb nog een keer geprobeerd je ogen te schilderen

Maar ik kan hun ware vorm nooit vastleggen

Toch zie ik je en voel ik je

'Tot mijn penseel op de grond spettert'

En jij bent het opus dat ik nooit meer zal schrijven

Om uiteindelijk nooit te eindigen

Jij bent het meesterwerk dat in mijn hoofd verdwaald is

Nooit meer klinken

Nooit meer klinken