Воспоминание о шарманке - Елена Камбурова

В высоком и тесном дворе,

как в глубоком колодце,

на дне

появлялся шарманщик,

появлялась шарманка,

появлялся мотивчик,

наивный и грустный,

и тогда открывались окошки,

и двор оживал,

и в окне проступало лицо,

проступала рука,

проступала ладонь под щекой,

из окна вылетала монетка,

завернутая в бумажку,

и летела на дно колодца —

летела копейка,

летела слезинка

летела улыбка,

летела ромашка,

летела синица,

жар-птица,

райская птица,

ах, спасибо, шарманщик!

Но кончался мотивчик,

уплывала шарманка,

удалялся шарманщик,

унося в кармане копейку,

слезинку,

улыбку,

ромашку,

синицу,

жар-птицу,

райскую птицу,

и колодец двора

наполнялся

дождевою водой,

и вода

расходилась кругами,

расходилась

кругами,

расходилась

кругами…

ах спасибо,

шарманщик

In een hoge en krappe tuin,

als in een diepe put,

aan de onderkant

de orgeldraaier verscheen

er verscheen een draailier

motief verscheen.

naïef en verdrietig

en toen gingen de ramen open,

en de tuin kwam tot leven

en er verscheen een gezicht in het raam,

er kwam een ​​hand uit

een hand toonde onder de wang,

een munt vloog uit het raam,

gewikkeld in papier

en vloog naar de bodem van de put -

er vloog een cent

er vloog een traan

er vloog een glimlach

vliegende kamille,

mees vloog,

Vuurvogel,

Paradijsvogel,

ah, bedankt, orgeldraaier!

Maar het motief eindigde

drijvende draailier,

de orgeldraaier met pensioen,

een cent in mijn zak nemen,

traan,

glimlach

kamille,

mees,

vuurvogel,

paradijsvogel

en bron van de tuin

vol

regenwater

en water

ging in cirkels,

divergeerde

In cirkels

divergeerde

cirkels...

AH bedankt

orgeldraaier