Там вдали за рекой… - Елена Камбурова

Там вдали, за рекой

Зажигались огни,

В небе ярком заря догорала.

Сотня юных бойцов

Из буденновских войск

На разведку в поля поскакала.

Они ехали долго

В ночной тишине

По широкой украинской степи.

Вдруг вдали у реки

Засверкали штыки —

Это белогвардейские цепи.

И без страха отряд

Поскакал на врага.

Завязалась кровавая битва.

И боец молодой

Вдруг поник головой —

Комсомольское сердце разбито.

Он упал возле ног

Вороного коня

И закрыл свои карие очи.

ТЫ конёк вороной,

Передай, дорогой,

Что я честно погиб за рабочих

Там вдали за рекой

Уж погасли огни

В небе ясном заря загоралась

Капли крови густой из груди молодой

На зеленую траву сбегали

Ver weg, aan de overkant van de rivier

De vuren werden aangestoken

In de lucht brandde de dageraad helder.

Honderd jonge vechters

Van de Budyonnovsk-troepen

Ik galoppeerde de velden in voor verkenning.

Ze hebben lang gereden

In de stilte van de nacht

Op de brede Oekraïense steppe.

Plotseling weg bij de rivier

Bajonetten flitsten -

Dit zijn kettingen van de Witte Garde.

En zonder angst squad

Op de vijand gesprongen.

Er volgde een bloedige strijd.

En een jonge vechter

Plotseling boog zijn hoofd

Het Komsomol-hart is gebroken.

Hij viel aan zijn voeten

zwart paard

En sloot zijn hazelnootkleurige ogen.

JIJ bent een zwart paard

Geef het door lieverd

Dat ik eerlijk stierf voor de arbeiders

Ver voorbij de rivier

De lichten zijn uit

In de heldere hemel lichtte de dageraad op

Druppels dik bloed uit een jonge borst

Ze renden naar het groene gras