Włóczykij - Eldo

Pomarańczowe słońce

W dali gdzieś szumią fale

Na drodze życia wieczny wędrowcze

Swojego miejsca szukam wytrwale

Stopy zdarte do kości

Stopy zdarte do krwi

Żadnego żalu żadnej litości

Bo muszę prze siebie iść słuchaj

Siła tkwi w różnorodności

W naiwnym kulcie świata

Bo pięknie jest żyć pięknie jest latać

Pięknie jest po chmurach skakać

Pięknie czuć nad miarę

W dzikim zachwycie brać w ręce gwiazdy

Móc wszystko jedyny deterrent

To tylko siła mojej wyobraźni

Zmęczony rozum śpi

Spragnione serce łaknie

Spaliłem mosty zamknąłem drzwi

Son of the blue sky w swojej tułaczce

Śmieszny paradoks bo to wieczne życie w pułapce

Szukam wolności a żyje w klatce

Wiecznych pragnień głodny na zawsze

Wiem że myślisz o mnie nie bój się

Litość ofiaruj innym tym którym brak jest siły

Tych bez winy za nich odmów modlitwy

Podziw zostaw dla tych co na świata scenie świata chcąc błyszczeć

Mnie schowaj głęboko nie idź za mną

Samotność wieczny czyściec

Pomarańczowe słońce

W dali gdzieś błyszczą szczyty

Na drodze życia wieczny krytyk

W plecaku pilnie zbiera zachwyty

Wyobraźnia i limity podziw wieczny głód narkomana

Byle zajrzeć za horyzont zdarzeń

Czuć się sytym nawet bez śniadania

Drogowskaz pas oriona

Głos ptaków stanowi soundtrack

Chmury malują piękne obrazy

Cienie z ogniska proszą do tańca

Nie ma ten świat zakazów

Ma zawsze ma otwarte ręcę

Spróbuj może nie przekonasz się od razu

Może wrócisz się nagle po więcej

Szwendam się tak pozornie

Nie mając celu podobno

Stary plecak przedarte spodnie

Bobby Fischer może zapomną

Dadzą zniknąć gdzieś daleko

W końcu przestaną szukać

A ja w międzyczasie sprawdzę to sam

Jak długi jest równik z buta

Wolne duchy znają ten stan

Gdy potrzeba stanowi rozkaz

Czujesz że musisz zerwać się z miejsca

Romantyzm tak jak w książkach

Od trosk secesja

W duszy żyje młoda Polska

Serce bije w rękach mam swój los

A świat nie zna granic;

Nałkowska

Oranje zon

In de verte ritselen de golven ergens

Eeuwige zwerver op de weg van het leven

Ik blijf zoeken naar mijn plek

Voeten tot op het bot geschraapt

Voeten tot bloed bekrast

Geen spijt, geen medelijden

Omdat ik er zelf doorheen moet, luister

Diversiteit is kracht

In de naïeve aanbidding van de wereld

Omdat het mooi is om te leven, is het mooi om te vliegen

Het is prachtig om op de wolken te springen

Voel je onmetelijk mooi

Om de sterren in wilde vreugde op te rapen

Kan allemaal alleen maar afschrikken

Het is gewoon de kracht van mijn verbeelding

De vermoeide geest slaapt

Het dorstige hart heeft honger

Ik heb de bruggen verbrand en de deuren gesloten

Zoon van de blauwe lucht in zijn dwaling

Een grappige paradox want het is eeuwig leven in een val

Ik ben op zoek naar vrijheid en ik woon in een kooi

Eeuwig hongerig voor altijd

Ik weet dat je aan me denkt, wees niet bang

Bied genade aan anderen die geen kracht hebben

Voor degenen zonder schuld, zeg de gebeden voor hen

Laat bewondering achter voor degenen die willen schitteren op het wereldtoneel

Verberg me diep volg me niet

Eenzaamheid, eeuwig vagevuur

Oranje zon

In de verte schijnen de toppen ergens

Een eeuwige criticus op de manier van leven

Hij verzamelt dringend enthousiasme in zijn rugzak

De verbeelding en bewondering beperken de eeuwige honger van de drugsverslaafde

Kijk gewoon verder dan de evenementenhorizon

Voel je vol, zelfs zonder ontbijt

Orion riem wegwijzer

The Voice of the Birds is een soundtrack

De wolken schilderen prachtige foto's

De schaduwen van het kampvuur vragen je om te dansen

Deze wereld van verboden bestaat niet

Zijn handen zijn altijd open

Probeer het, misschien ben je niet meteen overtuigd

Misschien kom je plotseling terug voor meer

Ik dwaal zo rond blijkbaar

Vermoedelijk niet gericht

Oude rugzak met gescheurde broek

Bobby Fischer vergeet het misschien

Ze laten je ergens ver weg verdwijnen

Uiteindelijk zullen ze stoppen met zoeken

Ik zal het in de tussentijd zelf checken

Hoe lang is de evenaar van de schoen?

Vrije geesten kennen deze staat

Wanneer een behoefte een bestelling is

Je voelt dat je moet opstaan ​​uit je stoel

Romantiek zoals in de boeken

Afscheiding van zorgen

Jong Polen leeft in haar ziel

Mijn hart klopt in mijn handen, ik heb mijn lot

En de wereld kent geen grenzen;

Nałkowska