Ulice przeklęte - Eldo

Życie różnie się układa, mówią

Los się kłania albo stoi z pałką grubą

I bije mocno i równo, metodycznie i długo

Aż twarz się staje krwawą masą

A ciało kukłą bez czucia niemal

Ból stał się codziennością

Prawie zapomniał co jest wolnością

W zatrzaskiwanych szufladach gubił ostrość myślenia

Krwawił ostro i bił się ze świadomością non-stop

Ile cierpienia można znieść?

I jaki jest sens istnienia?

Jak można taki świat pozmieniać?

Za bramą umarły marzenia i cele

Wsiąkły w pokoje przesłuchań i brudne cele

Czasami myślę co czuł chodząc po Oczki

Czy kiedyś w Alei Szucha postawił luźno kroki

Na Rakowieckiej umiał się śmiać?

Nie wiem

Nigdy nie mogłem zapytać, umarł przed moim urodzeniem

Ulice przeklęte…

Wiele miejsc ukrywa straszny sekret

Za zwykłą nazwą ulice przeklęte

Świadectwa bólu, słowa z ustnych przekazów

By nikt nie zapomniał świadków tamtych czasów

Wiele miast naznaczonych podobnie

Wiele rodzin, anonimowa wspólnota wspomnień

Te same myśli — odpowiedzialność za pamięć

Bo jeśli po nich nic, to co po nas zostanie?

Moje miasto wciąż rośnie pod niebo

W każdym wolnym miejscu rośnie szkło i beton

Coraz mniej tradycji

Ludzi, dla których znaczy życie tu coś więcej

Nie jest to miejsce pracy i snu jedynie

A chcą tu zostać i poczuć przez chwilę

Przez chodnik jak serce miasta bije

Może gdzieś spotkasz sierpniowym wieczorem

Kogoś kto historię tych ulic Ci opowie

I pokochasz je mocno, potem sam je poznasz

Na nocnych spacerach, tych do wschodu słońca

Het leven is anders, zeggen ze

Het lot buigt of staat met een zware stok

En het klopt sterk en gelijkmatig, methodisch en lang

Tot het gezicht een bloederige massa wordt

En het lichaam is een marionet bijna zonder gevoel

Pijn is gemeengoed geworden

Hij is bijna vergeten wat vrijheid is

In dichtgegooide lades verloor hij zijn scherpte van denken

Hij bloedde hevig en vocht bewust non-stop

Hoeveel lijden kun je verdragen?

En wat is de zin van het bestaan?

Hoe kan zo'n wereld worden veranderd?

Dromen en doelen stierven voorbij de poort

Opgezogen in verhoorkamers en vuile cellen

Soms denk ik wat hij voelde toen hij op de Klatergoud liep

Heeft hij ooit losse stappen gezet in Aleja Szucha?

Wist hij hoe hij om Rakowiecka moest lachen?

ik weet het niet

Ik zou het nooit kunnen vragen, hij stierf voordat ik werd geboren

Vervloekte straten...

Veel plaatsen verbergen een vreselijk geheim

Bij de gebruikelijke naam zijn de straten vervloekt

Getuigenissen van pijn, woorden van mond-tot-mondreclame

Zodat niemand de getuigen van die tijd zou vergeten

Veel steden zijn op dezelfde manier gemarkeerd

Veel families, een anonieme gemeenschap van herinneringen

Dezelfde gedachten - verantwoordelijkheid voor het geheugen

Want als ze niets achterlaten, wat blijft er dan van ons over?

Mijn stad stijgt nog steeds in de lucht

Glas en beton groeien op elke vrije plek

Steeds minder tradities

Mensen voor wie het leven iets meer betekent

Het is niet alleen een plek om te werken en te slapen

En ze willen hier blijven en het een tijdje voelen

Aan de overkant van de stoep klopt het hart van de stad

Misschien ontmoet je elkaar ergens in augustusavond

Iemand die je de geschiedenis van deze straten zal vertellen

En je zult veel van ze houden, dan leer je ze zelf kennen

Op nachtwandelingen, die tot zonsopgang