List z ziemi - Eldo

Chciałbym wykrzyczeć swoje grzechy,

By z nowym dniem budzić się czystym,

A nie z coraz większym garbem.

Gdzieś to dziewictwo niewinności zniknęło,

Taka była przeszłość, teraz jest tych chwil przemoc.

Dzieci swojej epoki bez recepty na jutro,

Nadmiar percepcji i strach za całą ludzkość.

Piszę ten list ze skażonych pól swego serca,

Krzyk bezradności zanim śmierć zabierze nas z tego miejsca.

Zobacz, karmi nas kultura ideałami,

Wkłada nam te wszystkie bzdury w usta.

I co?

Też chcę wierzyć w miłość, w coś, co da mi szansę,

Pokaże sens, by daleć prowadzić tą walkę.

Widzę tragedię, gdy wiara w Boga zabiera życie

Ludziom, co zamiast niego znaleźli religię.

To list z ziemi jak Twaina, bo chcę to spisać,

Łez atramentem namaluję swój obraz 'Guernica'.

Tak pragnę życia, tak pragnę ufać, poradzić sobie,

Tak pragnę żyć, by wrzasku metropolis nie słuchać,

Znaleźć harmonię;

by świat był częścią mnie,

Bez systemu, bez potwora, który zjada moje serce.

Wciąż chcę wierzyć w te ideały,

Wciąż wierzyć, że jest sens tej naszej pracy,

Że tak naprawdę ziemia jest tylko przelotnym momentem,

Krótkim przystankime do stacji wieczne szczęście.

Otwieram oczy i niestety wciąż jestem tutaj,

I tylko marzyć może mi się świat tonący w uczuciach.

Chodź, zabiorę cię tam, gdzie w kolorach jest świat,

Choć na chwilę zapomnij…

Otulę ciebie szalem, ciepłym tak doskonale,

Gdzie czas z przestrzenią stykają się zmieniając bieg.

Utulę cię do snu, byś choć na chwilę mógł

Odpocząć od ciężaru ludzkich spraw.

Oddaj się w me ramiona, już nadeszła pora,

By przestać toczyć syzyfowy głaz.

Ik zou graag mijn zonden willen schreeuwen

Om schoon wakker te worden met een nieuwe dag,

En niet met een groeiende bult.

Ergens is die maagdelijkheid van onschuld verdwenen

Dat was het verleden, nu zijn er van die momenten van geweld.

Kinderen van hun leeftijd zonder recept voor morgen,

Te veel perceptie en angst voor de hele mensheid.

Ik schrijf deze brief vanuit de besmette velden van mijn hart,

Een schreeuw van hulpeloosheid voor de dood voert ons weg van deze plek.

Kijk, cultuur voedt ons met idealen,

Hij stopt al deze rotzooi in onze mond.

En wat?

Ik wil ook in liefde geloven, iets dat me een kans zal geven

Ik zal de zin tonen om deze strijd voort te zetten.

Ik zie een tragedie wanneer geloof in God het leven neemt

Mensen die in plaats daarvan religie vonden.

Het is een brief van de grond zoals die van Twain, want ik wil hem opschrijven

Ik zal mijn schilderij 'Guernica' schilderen met inkt van tranen.

Ja, ik wil leven, dus ik wil vertrouwen, omgaan

Ik wil zo leven dat ik niet luister naar de schreeuw van de metropool,

Vind harmonie;

voor de wereld om een ​​deel van mij te zijn

Geen systeem, geen monster dat mijn hart opeet.

Ik wil nog steeds in deze idealen geloven

Nog steeds gelovend dat er een punt is in dit werk van ons,

Dat de aarde eigenlijk maar een voorbijgaand moment is

Korte tussenstop naar station Eternal Happiness.

Ik open mijn ogen en helaas ben ik er nog

En ik kan alleen maar dromen van een wereld die verdrinkt in gevoelens.

Kom op, ik breng je waar de wereld is in kleuren,

Even vergeten...

Ik zal je zo perfect in een warme sjaal wikkelen

Waar tijd en ruimte elkaar ontmoeten en van koers veranderen.

Ik zal je in slaap brengen, zodat je ook maar even kunt

Neem een ​​pauze van de last van menselijke aangelegenheden.

Leg jezelf in mijn armen, de tijd is gekomen

Om te stoppen met het rollen van de Sisyphean-kei.