Jedwabny szlak - Eldo

Słońce, śnieg, gradobicie, uśmiech wita się z porankiem

Gdzieś na jedwabnym szlaku piję pierwszą kawy szklankę

Przeciągam się jak kot, Kaukaz za plecami

Składam namiot, ruszam tropem szczytów lśniących w oddali

To mnie ocali od obojętności, nie wiem

Gdy byłem mały chciałem spełnić siebie

Obrazki w książce, Pan Halik na jedynce

Rajd Paryż-Dakar po lesie z kumplem na motorynce

Dziś czysty KLM lub hanska Lufthansa

Lub trzecia klasa, a za oknem świat we wszystkich barwach

Suszona ryba na gazecie — śniadanie mistrzów

Ale nie problem spędzić dzień o suchym pysku

Nie problem być sam, przywykłem;

być tam?

— przywilej

Więc zamiast smutku, uspokaja dystans

Poza tym San Salvador czuwa, kiedy usnę

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

Fajnie jest spełniać marzenia

Oglądać świat bezpośrednio, nie z tylniego siedzenia

Każdy dzień zaczynać od zera

Ja — moje podróże Guliwera

Światła Jokohamy dzisiaj mówią mi «dobranoc»

Czasem jak w fantazji, nie wiesz, co stanie się rano

W jakim oceanie koić podróż będzie ciało

Jakby kino wciąż puszczało zbyt piękne nagranie

Paszport, plecak, proste zasady

Zabrać stamtąd wspomnienia i zostawić tylko ślady

Dziwić się swobodnie można, warto nawet

Jeśli jeszcze masz serce, a nie wysuszoną skałę

Biegnę dalej, szklane domy rosną w Baku

Potem Erywań - smutne miasto w cieniu Araratu

Pola herbaciane mijam, wymieniam myśli

Poznaję obcych ludzi, wkradam się w ich życiorysy

Kolekcjonuję ich historię, bacznie słucham

Obserwuję, uprawiam podróżniczą psychologię

Głównie na sobie, patrząc w oceanu pustkę

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

Tak kiedyś wymyśliłem, żyła jeszcze tutaj

Ta czerwona zaraza nie puszczała nas spod buta

Teraz masz leniu all inclusive

A my mieliśmy atlas i globus, i dziki uśmiech na buzi

Postawię stopę na krańcach tego globu (spróbuj)

Chociaż ostrzegam — nie wyleczysz się z nałogu

Zobacz każdy kontynent, ten do zwiedzenia w futrze

Chociaż drogi bilet, kiedyś zrobię to;

Amundsen

Mi buen Amigo, kolorowe La Boca

Pastelowy labirynt, z którego nie chcę się wycofać

I przemierzam te światy barwne

Na cmentarzu Recoleta, ostatnie tango śpiewa Carlos Gardel

Kłaniam się grzecznie, odchodzę w swoją stronę

Jutro statek, pociąg, samolot zabierze mnie w drogę

Ostatni spacer, noc, ulice puste

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

De zon, sneeuw, hagelbui, een glimlach begroet de ochtend

Ergens op de Zijderoute drink ik mijn eerste glas koffie

Ik reik me uit als een kat, de Kaukasus achter mijn rug

Ik vouw de tent op, volg het spoor van pieken die in de verte glanzen

Het zal me behoeden voor onverschilligheid, ik weet het niet

Toen ik klein was, wilde ik mezelf vervullen

Foto's in het boek, Mr. Halik op één

Paris-Dakar Rally in het bos met een maat op een motor

Vandaag pure KLM of Hanska Lufthansa

Of derde klasse, en de wereld buiten in al zijn kleuren

Gedroogde vis op de krant - ontbijt van de meesters

Maar het is geen probleem om een ​​dag met droge mond door te brengen

Het is geen probleem om alleen te zijn, ik ben eraan gewend;

wees erbij?

- een voorrecht

Dus in plaats van verdriet, kalmeert het de afstand

Trouwens, San Salvador is wakker als ik in slaap val

Dit is mijn reis, die één glimlach kost

Dromen waarmaken is leuk

Bekijk de wereld direct, niet vanaf de achterbank

Begin elke dag vanaf nul

Ik - mijn Gulliver reist

De lichten van Yokohama zeggen me vandaag welterusten

Soms is het net fantasie, je weet niet wat er morgen gaat gebeuren

In welke oceaan zal het lichaam de reis kalmeren?

Alsof de bioscoop nog een te goede opname vertoonde

Paspoort, rugzak, eenvoudige regels

Haal de herinneringen daar vandaan en laat alleen sporen achter

Je kunt je vrij laten verrassen, het is het zelfs waard

Als je nog steeds een hart hebt en geen gedroogde steen

Ik blijf rennen, er groeien kassen in Bakoe

Dan Yerevan - een trieste stad in de schaduw van Ararat

Ik passeer theevelden, wissel van gedachten

Ik ontmoet vreemden, ik sluip in hun leven

Ik verzamel hun verhalen en luister aandachtig

Ik observeer, ik beoefen reispsychologie

Meestal dragend kijkend naar de leegte van de oceaan

Dit is mijn reis, die één glimlach kost

Daar dacht ik ooit aan, ze leefde hier nog

Deze rode plaag hield ons van onder onze voeten

Nu ben je lui en all-inclusive

En we hadden een atlas en een wereldbol, en een wilde glimlach op ons gezicht

Ik zet mijn voet op de uiteinden van deze wereld (probeer het)

Hoewel ik je waarschuw - je zult je verslaving niet genezen

Zie elk continent, het te bezoeken continent in fur

Hoewel het een duur kaartje is, zal ik het ooit doen;

Amundsen

Mi buen Amigo, kleurrijk La Boca

Pastel doolhof waaruit ik me niet wil terugtrekken

En ik reis door deze kleurrijke werelden

Op de begraafplaats van Recoleta zingt Carlos Gardel de laatste tango

Ik buig beleefd en ga mijn weg

Morgen zal een schip, een trein, een vliegtuig me op weg brengen

Laatste wandeling, nacht, straten leeg

Dit is mijn reis, die één glimlach kost