Gdy jestem sam - Eldo

Nie bój;

nie mniej intensywne, zapraszam Cię do środka

Król egzystencjalistów jakbym na imię miał Albert

Bez sznytów na rękach bo blizny mam na kartce

Piszę, myślę, czytam, czasem robię głupoty

Chodzę i pytam, odpowiedzi przynoszą synkopy

Siędzę, wpatruję się w szybę;

emocje pod samą szyję

Pośród znikających dni chciałbym złapać każdą chwilę

Mocno w dłonie, nie wypuścić nigdy tych skarbów

Lecz mijam je codziennie;

fale z perspektywy statku

Nie ma przypadków, nie wierzę w wielki incydent

W sumę pierwiastków, pusty świat bez skrzydeł

Odwiedza mnie niepokój, odwiedza mnie zwątpienie

Po co to robię?

Po co tu jestem?

Czy coś dzisiaj ma znaczenie?

Można zgubić sens gdy odchodzi ktoś kto był wszystkim

Mam kota i depresję od sześciu lat;

Kaczyński

Nagrałem «Chi «, chwilę potem pochowałem matkę do ziemi

Wylądowałem w rzeczywistości duchów i cieni

Nie można zmienić, szkoła akceptacji, błąd w przestrzeni

By nie dać się zwariować i nie krzyczeć do kamieni

Staram się przepracować strach nad kartką me terapie

Noce pełne porażek, szukam sensu, chcę przelać na papier

Resztki talentu pozostałości nadziei

W świecie martwych prezydentów nie dać światu się zmienić

Łatwo powiedzieć kiedy tysiąc razy w historii

Mówiłem jedno, robiłem odwrotnie;

wieczny opornik

Pod prąd — nie ważne ile razy będą śmiać się

Tysiąc razy pod rząd, nie wahaj się kiedy masz rację

Popadam w nostalgię, natychmiast wieję z jej objęć

Od trzydziestu siedmiu lat cierpliwie piszę swą historię

Swoich zwycięstw nie waham dzielić się przez głośnik

Zgaś światło w pokoju, usiądź w fotelu, zamknij oczy — posłuchaj

Wees niet bang;

niet minder intens, ik nodig je uit binnen

Koning van de existentialisten, alsof ik Albert heette

Geen snijwonden aan mijn handen omdat ik littekens op de pagina heb

Ik schrijf, denk, lees, soms doe ik domme dingen

Ik loop en vraag, syncopen brengen antwoorden

Ik zit en staar naar het glas;

emoties tot in de nek

In de dagen die verdwijnen, wil ik elk moment vangen

Stevig in je handen, laat deze schatten nooit los

Maar ik passeer ze elke dag;

golven vanuit het perspectief van het schip

Toeval bestaat niet, ik geloof niet in het grote incident

In de som der elementen, een lege wereld zonder vleugels

Ik word bezocht door angst, ik word bezocht door twijfel

Waar doe ik dit voor?

Waar ben ik hier voor?

Doet er iets toe vandaag?

Je kunt het gevoel verliezen als iemand die alles was, gaat

Ik heb een kat en ben al zes jaar depressief;

Kaczynski

Ik nam "Chi" op, even later begroef ik mijn moeder op de grond

Ik landde in feite spoken en schaduwen

Kan niet veranderen, school van acceptatie, fout in de ruimte

Om niet gek te worden en tegen de stenen te schreeuwen

Ik probeer mijn angst te verwerken via de pagina met mijn therapieën

Nachten vol mislukkingen, ik zoek naar betekenis, ik wil het op papier zetten

Overblijfselen van talent, resten van hoop

In een wereld van dode presidenten, laat de wereld niet veranderen

Het is gemakkelijk te zeggen wanneer duizend keer in de geschiedenis

Ik zei het ene, ik deed het tegenovergestelde;

eeuwige weerstand

Tegen de stroom in - hoe vaak ze ook lachen

Duizend keer achter elkaar, aarzel niet als je gelijk hebt

Ik val in nostalgie, ik blaas haar meteen omhelsd

Zevenendertig jaar lang heb ik geduldig mijn verhaal geschreven

Ik aarzel niet om mijn overwinningen via de luidspreker te delen

Doe het licht in de kamer uit, ga in de fauteuil zitten, sluit je ogen - luister