Los Cuentos - Sharif, El Niño de la Hipoteca

Cuando el suelo se alisó, y a base de tropiezos corregí mi andar

Cuando parecía tan real tu olor y tu sinceridad tan verdad

Me creí tu fábula y bajé la guardia y en un socavón

Una piedra que ya me era familiar me reiteró un trompicón

Y han sido tantas veces que ahora quiero amputarme

Las ganas de sentir, dejar de amarte y de amarme

El corazón desmigajándose como un bizcocho

Soy… Soy un niño de verdad deseando ser Pinocho

Auto-transformándome

Con la piel de madera y la sangre de cera

Auto-transformándome

Soy tu marioneta haz de mí lo que quieras

Mi sonrisa horizontal, mi pena se deshace en forma de serrín

Mi mirada brilla gracias al barniz, te lo juro con mi nariz

Mi conciencia la pisé, inconscientemente y ahora ya no sé

Diferenciar entre lo que está mal o bien, pero así soy mas feliz

Prefiero ser un cuento y a vivir de mis funciones

El escenario es dueño de todas mis emociones

El corazón desmigajándose como un bizcocho

Y soy, soy un niño de verdad deseando ser Pinocho

Auto-transformándome

Con la piel de madera y la sangre de cera

Auto-transformándome

Soy tu marioneta haz de mí lo que quieras

Cuando se acaba el cuento no hay final feliz

No se convierte en cisne este patito feo

La princesa encantada se olvidó de mí

Más me dejó la cicatriz que deja el deseo

Y desde entonces malvivo por las cantinas

Y en este cuento triste no existe ni el bien ni el mal

Las cenicientas que frecuentan las esquinas

No tienen hada madrina ni zapatos de cristal

Y yo me lanzo a devorar la madrugada

Con ganas de morder una manzana envenenada

Más sólo hay gusanos en la fruta del manzano

Y algún que otro fulano con la boca desencajada

Los cuentos ya no son igual que antes

Por eso los besos se nos pudren en la boca

Todos los príncipes son sólo unos farsantes

Y todas las princesas están bastante locas

Transformándome

Mi ropa es de trapo, mis huesos de nylon, zapatos pintados

Transformándome

Mis manos no notan no tengo memoria y ya no me acuerdo de

Tí-tere con canesú

Monigote libre de necesidad

Cuando te aparezcas como una hada azul

No te pediré nada nada

Toen de grond glad was en op basis van struikelen corrigeerde ik mijn wandeling

Toen je geur zo echt leek en je oprechtheid zo waar

Ik geloofde je fabel en verlaagde mijn hoede en in een zinkgat

Een steen die me al bekend was herhaalde een struikelblok

En het is zo vaak geweest dat ik nu wil amputeren

Het verlangen om te voelen, te stoppen met van je te houden en van mij te houden

Het hart brokkelt af als een taart

Ik ben... ik ben een echte jongen die zou willen dat ik Pinokkio was

zelf-transformerend

Met de huid van hout en het bloed van was

zelf-transformerend

Ik ben je marionet, doe met me wat je wilt

Mijn horizontale glimlach, mijn verdriet lost op in de vorm van zaagsel

Mijn ogen glanzen dankzij de vernis, ik zweer het met mijn neus

Ik trapte onbewust op mijn geweten en nu weet ik het niet meer

Maak onderscheid tussen wat fout en goed is, maar op die manier ben ik gelukkiger

Ik ben liever een verhaal en leef vanuit mijn functies

Het podium bezit al mijn emoties

Het hart brokkelt af als een taart

En ik ben, ik ben een echte jongen die wenst dat ik Pinokkio was

zelf-transformerend

Met de huid van hout en het bloed van was

zelf-transformerend

Ik ben je marionet, doe met me wat je wilt

Als het verhaal voorbij is, is er geen happy end

Dit lelijke eendje verandert niet in een zwaan

prinses betovering was mij vergeten

More heeft me het litteken achtergelaten door verlangen

En sindsdien woon ik in de kantines

En in dit trieste verhaal is er noch goed noch kwaad

De Assepoesters die in de hoeken rondspoken

Ze hebben geen feeënmoeder of glazen schoenen

En ik werp mezelf om de dageraad te verslinden

In een giftige appel willen bijten

Meer er zijn alleen wormen in de vrucht van de appelboom

En een andere man met zijn mond ontwricht

De verhalen zijn niet meer hetzelfde als voorheen

Daarom rotten kussen in onze mond

Alle prinsen zijn gewoon neppers

En alle prinsessen zijn behoorlijk gek

mij transformeren

Mijn kleren zijn van vodden, mijn botten zijn van nylon, geverfde schoenen

mij transformeren

Mijn handen merken het niet Ik heb geen geheugen en ik herinner het me niet meer

Marionet met lijfje

gratis pop nodig

Wanneer je verschijnt als een blauwe fee

Ik zal je nergens om vragen