Madame - Dick Rivers

Je reçois, à l’instant où je rentre chez moi

Votre missive bleue, Madame

Vingt fois je la relis, et mes yeux n’y croient pas

Pourtant, c’est écrit là, Madame

Et de votre douleur, je me sens pénétrée

Mais je ne pourrais rien, Madame

Vous savez, aujourd’hui, que de l’avoir perdu

C’est lourd à supporter, Madame

Vous demandez pardon de n’avoir pas compris

Ce qu'était notre amour, Madame

Vous n’aviez que ce fils, vous aviez peur de lui

Et vous l’avez gardé, Madame

Ne me demandez pas ce qu’a été ma vie

Quand vous me l’avez pris, Madame

Je me suis toujours tu, ce n’est pas aujourd’hui

Que je vous le dirais, Madame

Vous eussiez préféré, je vous retrouve là

Qu’il fût mort en héros, Madame

Oui, c’eût été plus noble, je vous crois

Que de mourir d’amour, Madame

Mais qu’il soit mort ici ou qu’il mourût là-bas

Auriez-vous versé moins de larmes?

Il en a décidé, lui seul avait le droit

Il faut vous résigner, Madame

C’est trop tard, maintenant, pour que je vous revienne

Et vous vieillirez seule, Madame

Et ne m’en veuillez pas si je parais cruelle

Mais je l’ai trop aimé, Madame

Pour qu'à la fin du jour, près d’une cheminée

Nous évoquions ensemble, Madame

Celui que, vous et moi, nous avons adoré

Et perdu tout ensemble, Madame

Mais le chagrin m'égare, il faut me pardonner

J’ai mal de votre mal, Madame

Mais que faire, et quoi dire, puisqu’il s’en est allé?

Je ne puis rien pour vous, Madame

Pour la seconde fois, il va nous séparer

Non, je ne viendrai pas, Madame

Car, le perdre deux fois, c’est lourd à supporter

Vous me comprendrez bien, Madame

Je reçois, à l’instant où je rentre chez moi

Votre missive bleue, Madame

Vingt fois je la relis, et mes yeux n’y croient pas

Pourtant, c’est écrit là, Madame

Et de votre douleur, je me sens pénétrée

Mais je ne puis plus rien, Madame

Vous saurez, comme moi, que de l’avoir perdu

C’est lourd à supporter, Madame

Ik ontvang, zodra ik thuiskom

Uw blauwe briefje, mevrouw

Twintig keer herlees ik het, en mijn ogen geloven het niet

Daar staat echter geschreven, mevrouw

En van jouw pijn voel ik me gepenetreerd

Maar ik kon niets doen, mevrouw

Weet je, vandaag, dat je het kwijt bent?

Het is zwaar om te dragen, mevrouw

Je vraagt ​​vergeving voor het niet hebben begrepen

Wat was onze liefde, dame

Je had alleen deze zoon, je was bang voor hem

En je hebt het gehouden, dame

Vraag me niet hoe mijn leven is geweest

Toen je het van me afnam, dame

Ik ben altijd stil geweest, het is niet vandaag

Dat zou ik u vertellen, mevrouw

Je had liever gehad, ik ontmoet je daar

Dat hij was gestorven als een held, Madame

Ja, het zou nobeler zijn geweest, ik geloof je

Dan te sterven van liefde, Madame

Maar of hij hier stierf of daar stierf

Zou je minder tranen hebben gestort?

Hij nam een ​​besluit, alleen had hij het recht

U moet zelf ontslag nemen, mevrouw

Het is nu te laat voor mij om bij je terug te komen

En je wordt alleen oud, dame

En neem het me niet kwalijk als ik er wreed uitzie

Maar ik hield te veel van hem, mevrouw

Zodat aan het eind van de dag, bij een open haard

We hebben samen gepraat, mevrouw

Degene waar jij en ik van hielden

En verloor het allemaal samen, Lady

Maar verdriet leidt me op een dwaalspoor, ik moet vergeven worden

Het spijt me voor uw pijn, mevrouw

Maar wat te doen en wat te zeggen, aangezien hij weg is?

Ik kan niets voor u doen, mevrouw.

Voor de tweede keer zal hij ons scheiden

Nee, ik kom niet, mevrouw

Want twee keer verliezen is moeilijk te dragen

U zult mij goed begrijpen, mevrouw

Ik ontvang, zodra ik thuiskom

Uw blauwe briefje, mevrouw

Twintig keer herlees ik het, en mijn ogen geloven het niet

Daar staat echter geschreven, mevrouw

En van jouw pijn voel ik me gepenetreerd

Maar ik kan niet meer doen, mevrouw

Je zult weten, net als ik, dat ik het kwijt ben

Het is zwaar om te dragen, mevrouw