Why Old Men Cry - Dick Gaughan

I walked from Ypres to Passchendale

In the first gray days of spring

Through flatland fields where life goes on

And carefree children sing

Round rows of ancient tombstones

Where a generation lies

And at last I understood

Why old men cry My mother’s father walked these fields

Some eighty years ago

He was half the age that I am now

No way that he could know

That his unborn grandchild someday

Would cross his path this way

And stand here

Where his fallen comrades lay He’d been dead a quarter century

By the time that I was born

The mustard gas which swept the trenches

Ripped apart his lungs

Another name and number

Among millions there who died

And at last I understood

Why old men cry I walked from Leith to Newtongrange

At the turning of the year

Through desolate communities

And faces gaunt with fear

Past bleak, abandoned pitheads

Where rich seams of coal still lie

And at last I understood

Why old men cry My father helped to win the coal

That lay neath Lothian’s soil

A life of bitter hardship

The reward for years of toil

But he tried to teach his children

There was more to life than this

Working all your life

To make some fat cat rich I walked from Garve to Ullapool

As the dawn light kissed the earth

And breathed the awesome beauty

Of this land that gave me birth

I looked into the future

Saw a people proud and free

As I looked along Loch Broom

Out to the sea

Ik liep van Ieper naar Passendale

In de eerste grijze dagen van de lente

Door vlakke velden waar het leven doorgaat

En zorgeloze kinderen zingen

Ronde rijen oude grafstenen

Waar een generatie ligt

En eindelijk begreep ik

Waarom oude mannen huilen De vader van mijn moeder liep over deze velden

Zo'n tachtig jaar geleden

Hij was half zo oud als ik nu ben

Op geen enkele manier kon hij het weten

Dat zijn ongeboren kleinkind op een dag

Zou zijn pad op deze manier kruisen

En sta hier

Waar zijn gevallen kameraden lagen Hij was een kwart eeuw dood geweest

Tegen de tijd dat ik werd geboren

Het mosterdgas dat de loopgraven veegde

Zijn longen uit elkaar gescheurd

Een andere naam en nummer

Onder de miljoenen daar die stierven

En eindelijk begreep ik

Waarom oude mannen huilen Ik liep van Leith naar Newtongrange

Bij de jaarwisseling

Door desolate gemeenschappen

En gezichten uitgemergeld van angst

Verleden sombere, verlaten mijnen

Waar nog rijke kolenlagen liggen

En eindelijk begreep ik

Waarom oude mannen huilen Mijn vader hielp de kolen te winnen

Dat lag onder Lothians grond

Een leven van bittere ontberingen

De beloning voor jarenlang zwoegen

Maar hij probeerde zijn kinderen iets te leren

Er was meer in het leven dan dit

Je hele leven werken

Om een ​​dikke kat rijk te maken liep ik van Garve naar Ullapool

Toen het ochtendlicht de aarde kuste

En ademde de geweldige schoonheid in

Van dit land dat me ter wereld bracht

Ik keek in de toekomst

Zag een volk trots en vrij

Terwijl ik langs Loch Broom keek

Naar de zee