14 kvinner - Di Derre

Hvis hver mann har fått skapt en kvinne

En enkelt som er hans og alt er arrangert

Så må jeg vist ha vært heldig

For det ser ut som min kvinne er blitt serieprodusert

Hun smiler imot meg, og jeg er kun en mann

Og hun er fjorten kvinner

Men jeg gjør så godt jeg kan

Jeg sier «Hei, Katrine».

Jeg sier «Hei, Susanne»

Jeg sier «Hei, Martine».

Jeg sier «Hei, Karianne»

Jeg sier «Hei, Helene».

Jeg sier «Hei, Barbara»

De er de eneste fjorten jeg vil ha

Så jeg våkner opp med sengen full av kvinner

I håret, mellom tærne, under puten et sted

Og blunker litt til de forsvinner

Og prøver å huske hva vi gjorde, men se:

Alt ting er borte da solen tittet frem

Den banket på min rute og da løp de alle hjem

Og jeg sier «Hei, Katrine», og «Farvel, Susanne»

Jeg sier «Adjø, Martine», «Vi sees igjen, Karianne»

Jeg sier «Ha det, Helene», og «Kom tilbake, Barbara»

De er de eneste fjorten jeg vil ha

Hilde, Pia, Mia fra Drammen

Anne, Hanne, Britt og Susann

Jeg elsker dem alle sammen

Så jeg gjør så godt jeg kan

Jeg sier «Hei, Katrine».

Jeg sier «Hei, Susanne»

Jeg sier «Hei, Martine».

Jeg sier «Hei, Karianne»

Jeg sier «Hei, Helene».

Jeg sier «Hei (hei), Barbara»

De er de eneste fjorten jeg vil ha

Og når livet her nede er omme

Er døden en lystig følgesvenn

Som tar oss alle med på nachspiel

Og på en rose godværssky samles vi igjen

De smiler i mot meg, og jeg er kun en mann

Og de er fjorten kvinner så jeg gjørså godt jeg kan

Og jeg sier «Her, Katrine», og «Farvel, Susanne»

Jeg sier «Adjø, Martine», «Vi sees igjen, Karianne»

Jeg sier «Ha det, Helene», «Kom tilbake, Barbara»

De er de eneste fjorten jeg vil ha

Als elke man een vrouw heeft geschapen

Een single die van hem is en alles is geregeld

Dan moet ik geluk hebben gehad

Omdat het lijkt alsof mijn vrouw in massa is geproduceerd

Ze lacht naar me en ik ben maar een man

En ze is veertien vrouwen

Maar ik doe mijn best

Ik zeg: "Hé, Katrine."

Ik zeg "Hé, Susanne"

Ik zeg "Hé, Martine".

Ik zeg "Hé, Karianne"

Ik zeg "Hé, Helene."

Ik zeg "Hé, Barbara"

Zij zijn de enige veertien die ik wil

Dus ik word wakker met het bed vol vrouwen

In het haar, tussen de tenen, ergens onder het kussen

En knippert een beetje totdat ze verdwijnen

En probeer je te herinneren wat we deden, maar kijk:

Alle dingen zijn weg als de zon schijnt

Het klopte op mijn route en toen renden ze allemaal naar huis

En ik zeg "Hallo, Katrine" en "Tot ziens, Susanne"

Ik zeg "Tot ziens, Martine", "Tot ziens, Karianne"

Ik zeg "Heb het, Helene", en "Kom terug, Barbara"

Zij zijn de enige veertien die ik wil

Hilde, Pia, Mia uit Drammen

Anne, Hanne, Britt en Susann

Ik hou van ze allemaal

Dus ik doe mijn best

Ik zeg: "Hé, Katrine."

Ik zeg "Hé, Susanne"

Ik zeg "Hé, Martine".

Ik zeg "Hé, Karianne"

Ik zeg "Hé, Helene."

Ik zeg "Hallo (hoi), Barbara"

Zij zijn de enige veertien die ik wil

En als het leven hier beneden voorbij is

Is de dood een vrolijke metgezel?

Die ons allemaal naar het nachspiel brengt

En op een roze wolk van mooi weer verzamelen we ons weer

Ze glimlachen naar me, en ik ben maar een man

En het zijn veertien vrouwen, dus ik doe mijn best

En ik zeg "Hier, Katrine", en "Tot ziens, Susanne"

Ik zeg "Tot ziens, Martine", "Tot ziens, Karianne"

Ik zeg "Neem het, Helene", "Kom terug, Barbara"

Zij zijn de enige veertien die ik wil